Wrzód weneryczny (wrzód miękki, szankroid, szankier miękki) - choroba zakaźna, przenoszona drogą płciową, której czynnikiem etiologicznym są Gram-ujemne pałeczki Ducreya (Haemophilus ducreyi). Wrzód weneryczny zaliczany jest do chorób wenerycznych.

Okres wylęgania trwa 3-7 dni. Po zakażeniu na narządach płciowych tworzy się krosta, przekształcająca się następnie w bardzo bolesne i ropne owrzodzenie, o dnie i brzegach miękkich i podminowanych, otoczone zapalną obwódką, w którego najbliższym sąsiedztwie mogą powstawać liczne, nowe wrzody. U części chorych rozwijają się powikłania w postaci ropnego zapalenia, z towarzyszącym rozpadem pachwinowych węzłów chłonnych, zwykle po jednej stronie. Leczenie antybiotykami; koniecznie badanie partnerów seksualnych i obserwacja chorego przez 3 miesiące po leczeniu.

Schorzenie przejawia się tym, że już trzy do pięciu dni po zakażeniu powstaje - u mężczyzn najczęściej na żołędzi i napletku, u kobiet na wargach sromowych - miękkie, płaskie, bolesne owrzodzenie wielkości ziarna soczewicy z jasnoczerwoną otoczką. Kilka dni później dochodzi do obrzęku i bolesności okolicznych więzów chłonnych. Może powstać ropień otwierający się na zewnątrz.

Wrzód miękki występuje rzadko w Europie Środkowej. Mężczyźni chorują pięciokrotnie częściej niż kobiety.

Nie leczony wrzód miękki może być powodować: stulejkę, zwężenie cewki moczowej, przetoki w okolicy pachwinowej (po przebiciu ropnia), trudno gojące się zniszczenia tkanki




(Więcej w artykułach na www.nasze-choroby.pl w dziale danej choroby)

owrzodzenie na narządach płciowych