Bakłażan.

Występowanie.
Bakłażan jest roślina ciepłolubną,pochodzącą z tropikalnych rejonów Indii,skąd rozpowszechnił się na Bliski i Daleki Wschód,a następnie na południowe rejony Europy Zachodniej.

Surowiec.
Liście,owoce.

Skład.
Owoce bakłażana zawierają tłuszcze,białka oraz wielocukrowce,antocyjany,związki mineralne-fosfor,wapń,potas,mangan,magnez,żelazo,glin.Zawartośc kwasu askorbinowego jest ogromnie zróżnicowana w zależności od rejonu uprawy i odmiany,witaminy-kwas nikotynowy,tiaminę,ryboflawinę,karoten.
Liście zawierają kwasy rybonukleinowe i dezoksyrybonukleinowe.

Zastosowanie.
Surowiec leczniczy stanowią owoce bakłażana,obniżają poziom cholesterolu,sok z surowych lub gotowanych owoców ma silne działanie antybiotyczne.Spożywanie ich zaleca się w miażdżycy,niedomaganiach wątroby i podagrze.

Burak zwyczajny.

Występowanie.
Burak jest rośliną powszechnie znaną i uprawianą.

Surowiec.
Liście,korzenie.

Skład.
Korzenie buraka zawierają węglowodany-sacharoza,glukoza,fruktoza,pektyny.Witaminy-B1,B2,B5,B3,kwas foliowy,karotenoidy,antocyjany,kwasy organiczne,białka,aminokwasy-lizyna,walina,arginina,histydyna,saponiny,flawonoidy,sole żelaza,mangan,potas,wapń,kobalt.

Zastosowanie.
W korzeniu buraka występują liczne składniki niezbędne dla organizmu człowieka.N przykład kobalt jest wykorzystywany przez mikroflorę jelitową do syntezy Wit.B12.Substancje pektynowe hamują procesy gnilne w jelitach,po za tym biorą udział w procesie wytwarzania w organizmie glikogenu.
Burak jest obecnie wykorzystywany jako podstawowy surowiec do otrzymywania witamin i innych związków.Zalecany jest szczególnie w postaci sałatek i barszczu przy otyłości,nadciśnieniu,zaparciach,schorzeniach wątroby i nerek.
W medycynie ludowej od dawna stosuje się sok z buraków jako środek do leczenia nadciśnienia[sok miesza się z miodem w stosunku 1:1] z dobrym skutkiem.
Wywar z buraków stosuje się przy schorzeniach jelit występujących jednocześnie z zaparciami.Przy uporczywych zaparciach odwar używany jest do lewatyw[terapia Gersona].
Sok ze świeżo ugotowanych buraków stosuje sie do leczenia kataru-2-3 kropli soku 3x dziennie.
Można też robić okłady ze świeżej miazgi buraka na otwarte rany szczególnie owrzodzenia podudzi.
Kiszone buraki uważane są za doskonały środek przeciwszkorbutowy.

Leki z buraka.
Burak kapsułki.
Zwiększa odporność organizmu, wzmaga powstawanie czerwonych ciałek krwi, wzmacnia organizm. polecany jako uzupełnienie diety dla osób z niedokrwistością np. po przebytej kuracji przeciwnowotworowej i u osób starszych.

Stosuje się jako uzupełnienie diety w betacyjany, aminokwasy, cukry, kwasy organiczne.

Cebula.

Występowanie.
Podobnie jak burak jest roślina powszechnie znaną i uprawianą.

Surowiec.
Liście i korzeń.

Skład.
Cebula zasobna w związki lotne zawierające siarkę,witaminy szczególnie C,B2,karotenoidy,kwasy,olejki,cukrowce,flawonoidy.Popiół z cebuli zawiera 17 mikroelementów.

Zastosowanie.
Preparaty przygotowane z cebuli wzmagają perystaltykę jelit oraz funkcje wydzielnicze gruczołów trawiennych,a także działają pobudzająco na układ sercowo-naczyniowy.
Alkoholowy wyciąg z cebuli stosuje się przy atonii jelit,biegunkach,miażdżycy.Preparat zagęszczony z wyciągu z cebuli z gliceryną w proporcji 1:1 przeznaczony do leczenia zapalenia pochwy wywołanego przez rzęsistek pochwowy.Świeży sok zalecany jest do leczenia schorzeń górnych dróg oddechowych,anginy,a także trudno gojących i ropiejących ran.Przy uporczywym kaszlu można stosować miazgę z cebuli zmieszaną z miodem w proporcji 1:1.Także przy grypie zaleca się inhalacje oparami z soku cebuli zawierającymi fitoncydy działające antybiotycznie.Sok z cebuli skutecznie działa zmieszany z miodem w leczeniu anginy,Dzięki zawartości goryczki cebula wzmacnia słaby żołądek i pobudza apetyt
W lecznictwie ludowym stosuje się cebulę jako środek moczopędny,wykorzystuje się również przeciw niemocy płciowej.Świeży sok z cebuli likwiduje brodawki i inne schorzenia skóry.
Cebula wchodzi w skład maści stosowanej przeciw zmarszczką-równe części soku z cebuli,miodu,wosku,soku z łopianu łączy się ,podgrzewa w glinianym garnku na łaźni wodnej i miesza do ochłodzenia-stosuje się w nocy.

Cykoria podróżnik.

Występowanie.
Występuje na niżu i w niższych partiach gór-przydroża,nieużytki,pastwiska.

Surowiec.
Korzenie,ziele,kwiaty.

Skład.
Korzenie zawierają do 49% wielocukrowca inuliny,ponadto glikozyd intybinę,garbniki,kwasy-chlorodenowy,izochlorogenowy i askorbinowy,witaminy z grupy B,cukry redukujące,cholinę.
W kwiatach glikozydy kumarynowe-cykoryna,eskulina,w liściach zaś i w nasionach znajduje się inulina oraz kwasy-askorbinowy i cykoriowy.
Sok mleczny cykorii zawiera substancje gorzkie.

Zastosowanie.
Napar z kwiatostanów działa uspokajająco na centralny układ nerwowy i tonizująco na pracę serca.Wywar z korzeni stosowany jest zewnętrznie i wewnętrznie,ma działanie ściągające i antyseptyczne.
W medycynie ludowej cykorię traktuje się przede wszystkim do leczenia zaburzeń przewodu trawiennego.
Odwary i napary stosuje się w schorzeniach wątroby-żółciopędnie,nerek,bólach żołądka i przy cukrzycy,zalecana jest w osłabieniu ogólnym,jako środek regulujący skład krwi.
Zewnętrznie odwary z ziela cykorii do leczenia egzem,trudno gojących się ran,czyraczności.Zaparzone świeże ziele używane jest na kompresy przy bólach stawów i zapaleniu gruczołów limfatycznych.

Leki z cykorii.
Aliocaps.
Wskazania: Jako środek wspomagający w stabilizowaniu poziomu cukru w organizmie, profilaktyce przeciwmiażdżycowej. Preparat polecany w celu uzupełnienia niedoboru witamin (C, B, E, K) oraz składników mineralnych.

Antyzgaga.
Wskazania: Profilaktyka nadkwasoty i nadmiernego wydzielania soku żołądkowego. Łagodzi objawy zgagi, pieczenia i kwaśności. Ze względu na kompozycję składników preparat korzystnie wpływa na prawidłową pracę przewodu pokarmowego.

Apetizer.
Wskazania: Syrop polecany jest szczególnie dla dzieci powyżej 3 roku życia jako uzupełnienie diety przy braku apetytu, osłabionej odporności, w okresie wzmożonego zapotrzebowania organizmu na witaminy (np. po antybiotykoterapii) i w osłabieniu wiosennym, w celu zapewnienia prawidłowego procesu trawienia.

Czosnek pospolity.

Występowanie.
Pochodzi z Azji Środkowej,do Polski został sprowadzony przez kupców wschodnich.

Surowiec.
Cebule czosnku.

Skład.
Czosnek zawiera znaczne ilości glikozydu alliiny oraz inne dwu- i trójsiarczki allilowe i metylowe o właściwościach antybiotycznych.Występują w nim Wit.C,B1,olejek lotny,fitosterole,węglowodany,sole mineralne,kasy organiczne.

Zastosowanie.
Badania wykazały że czosnek hamuje rozwój bakterii tych najgroźniejszych dla organizmu człowieka:gronkowców złocistych,paciorkowców,otokoczkowców,pałeczek okrężnicy,cholery,tyfusu brzusznego,zgorzeli gazowej,czerwonki.Dodatkowe badania wykazały że czosnek nie wywiera działań ubocznych i nie niszczy flory bakteryjnej jelit.
Oprócz właściwości bakteriobójczych czosnek stymuluje pracę serca,procesy regeneracji tkanek,hamuje wzrost poziomu cholesterolu,zapobiega odkładaniu nadmiernej ilości związków na ściankach tętnic oraz nieznacznie obniża ciśnienie krwi.
Wyciąg z czosnku,preparaty kombinowane[napar z czosnku,eukaliptusa,mięty i dziurawca po 10 części oraz 2,5 nowokainy]a także sam czosnek stosuje się w leczeniu nadciśnienia i miażdżycy,a napar z czosnku w atonii jelit.Preparaty z czosnku stosuje się w leczeniu gruźlicy płuc.
Zewnętrznie stosuje się czosnek przy owrzodzeniach i ropiejących ranach,do lewatyw w leczeniu owsicy,a w ginekologii przy rzęsistkowym zapaleniu pochwy.
UWAGA-osoby ze schorzeniami nerek nie mogą zażywać preparatów czosnkowych.

Dynia zwyczajna.

Występowanie.
Dynia pochodzi z Meksyku,uprawiana w Polsce.

Surowiec.
Nasiona dyni,miąższ.

Skład.
Dynia jest zasobna w tłuszcze,białka,węglowodany,Wit.C,B1,karotenoidy.
W miąższu owoców występują cukry,sole potasu,wapnia,magnezu,żelaza,miedź,kobalt,Wit.C,B1,B2,B5,E,karotonoidy.

Zastosowanie.
Z nasion przygotowuje się miazgę,odwar,a z owoców proszek.Preparaty te stosuje się przeciwko tasiemcom-tasiemiec karłowaty,uzbrojony,nieuzbrojony a także u chorych na serce,nerki,wątrobę,owrzodzenie żołądka i dwunastnicy,u ciężarnych i matek karmiących.
Nasiona dyni wchodzą w skład leków zalecanych do leczenia nerek i pęcherza moczowego.Stwierdzono również ze miąższ z owoców dodatnio wpływa na układ pokarmowy,na wydzielanie żółci,poprawia gospodarkę wodną organizmu i przemiany soli wskutek czego zwiększa się diureza.
Dynia w postaci surowej lub gotowanej jest zalecana w chorobach krążenia z obrzękami,a także w schorzeniach wątroby,nerek,przy podagrze i do regulacji układu pokarmowego ze wskazaniem na zaparcia.Niewielki dawki soku z dyni zalecane są na noc przy bezsenności lub przy niespokojny śnie.
Z nasion dyni tłoczy się olej używany do celów konsumpcyjnych,przypomina w smaku oliwę prowansalską.

Kapusta głowiasta biała.

Występowanie.
pochodzi z europejskich wybrzeży Atlantyku.W Polsce uprawiana w ogródkach.

Skład.
Kapusta zawiera liczne związki chemiczne cenne dla organizmu człowieka.Węglowodany-glukoza,sacharoza,fruktoza,karotenoidy,glikozydy.witaminy-kwas askorbinowy,tiamina,ryboflawina,kwas nikotynowy,foliowy,folinowy,biotyna,tokoferole,witamina K,P,U-czynnik przeciw wrzodowy.
Kapusta zasobna jest w sole potasu,sodu,wapnia,magnezu,żelaza.Stwierdzono że w kapuście występuje 16 aminokwasów,oraz liczne enzymy.
Dzięki zawartości tak cennych składników kapusta stanowi niezastąpiony składnik pokarmu oraz środek leczniczy.

Zastosowanie.
Zgodnie z danymi licznych laboratoriów farmakologicznych sok z kapusty powoduje szybkie wyleczenie owrzodzenie żołądka i całego układu pokarmowego-szczególnie jelit.Uważa się że czynnikiem leczącym jest Wit.U.
Zażywa się zazwyczaj 1-2 łyżki na pół szklanki ciepłej przegotowanej wody 4-5x dziennie na 30 minut przed jedzeniem.Można też z powodzeniem stosować sok z kiszonej kapusty który dobrze przechowuje się w temperaturze 2 stopni i 1 dobę.Pije się go w ilości od pół do jednej szklanki3x na dobę przez 3-4 tygodni.
Takie same dawki należy stosować przy miażdżycy tętnic.
Kiszoną kapustę i sok z niej stosuje się w leczeniu szkorbutu,w schorzeniach sercowo-naczyniowych i chorobach przewodu pokarmowego.
Może w zupełności zaspokoić dobowe zapotrzebowanie na Wit.C.
Spożywana w postaci świeżej lub kiszonej wpływa na regulacje jelit, przewodu pokarmowego w całości a przy okazji ma właściwości leczenia żylaków odbytu.
Stosuje się też w schorzeniach wątroby i jako środek moczopędny.
Sok ze świeżej kapusty z cukrem uważany jest za dobry środek wykrztuśny i osłaniający przy zapaleniu oskrzeli,oraz w leczeniu żółtaczki.
Kapustę stosuje się zewnętrznie na stłuczenia,zwichnięcia,rozdrobnione liście zmieszane z surowym białkiem jaj w proporcji 1:1 nakłada się na rany i oparzenia skóry.

Karczoch.

Występowanie.
Karczoch pochodzi z rejonu Morz Śródziemnego.W Polsce uprawiany dosyć często.

Surowiec.
Ziele karczocha.

Skład.
Z liści karczocha udało się wyodrębnić glikozydy flawonoidowe,kwasy glikolowy i glicerynowy,inulinę i inne węglowodany.

Zastosowanie.
Karczoch jest jedną najstarszą rośliną leczniczą.Już Pliniusz używał go jako środek stymulujący wydalanie moczu.
Ostatnio wiele krajów europejskich produkuje liczne preparaty z liści karczocha,które wykazują interesujące właściwości farmakologiczne i lecznicze.W badaniach klinicznych preparaty te wykazują działanie moczopędne i żółciopędne.Zmniejszają też poziom cholesterolu we krwi.
Stosuje się je w leczeniu zamkniętym do leczenia [szczególnie u dzieci] żółtaczki,kamicy pęcherza żółciowego,zapalenia wątroby,stwardnienia zarostowego tętnic,a także w miażdżycy tętnic.
Stwierdzono pozytywne działanie w leczeniu pokrzywki,różnych postaci łuszczycy i egzemy.Stosowany jest również także przed i po operacji nerek i wątroby.

Kawon.

Występowanie.
Kawon pochodzi z południowej Afryki.

Surowiec.
Miąższ owocu,okrywa i nasiona.

Skład.
Miąższ zawiera znaczne ilości cukrowców rozpuszczalnych-sacharozę,fruktozę,maltozę,glukozę,a także nie rozpuszczalnych-pektyny,błonnik.
Po za tym zawiera kwasy-nikotynowy,askorbinowy,foliowy.
Sole żelaza i potasu,oraz karotenoidy i aminokwasy.

Zastosowanie.
Miąższ kawonów ma szerokie zastosowanie w żywieniu chorych na podagrę,niedokrwistość,niewydolność układu krążenia.Zalecany jest też w schorzeniach wątroby i układu moczowego.Sok ze świeżych owoców zalecany jest również chorym gorączkującym.W Gruzji kawony stosuje się do leczenia żółtaczki,sproszkowana sucha okrywa używana jest do leczenia chorób jelita grubego zwłaszcza u dzieci.Występujący w kawonie błonnik reguluje czynności przewodu pokarmowego i sprzyja wydalaniu cholesterolu co jest szczególnie ważne dla chorych na miażdżycę.

Marchew ogrodowa.

Występowanie.
Jest uprawiana w naszych ogródkach.

Surowiec.
Korzenie,nać.

Skład.
Korzenie marchwi są zasobne w karotenoidy,Wit.B1,B2,B5,C,K,węglowodany-glukoza,fruktoza,sacharoza.Oprócz tego występuje w nich śladowe ilości olejku lotnego,fosfatydy,sterole i sole mineralne.
Nasiona zawierają tłusty olej i olejek lotny.

Zastosowanie.
Korzeń marchwi stanowi cenne źródło witamin i soli mineralnych.Występujący w marchwi karoten pod wpływem enzymów trawiennych przekształca się w Wit.A,która jest niezbędna do normalnej przemiany materii,prawidłowego funkcjonowania organów wzroku oraz rozwoju organizmu.Wit.A zwiększa też odporność na przeziębienia.Szczególni na wiosnę warto spożywać marchew w postaci soku.Polecana jest chorym na awitaminozę ,w schorzeniach wątroby i niedoczynności tarczycy.Szczególnie sok polecany jest w schorzeniach związanych z zaburzeniami przemiany materii[kamica pęcherzyka żółciowego,gościec].
Zaleca się podawanie soku w pierwszych dniach po zawale mięśnia sercowego.
Przy niedokrwistości i osłabieniu ogólnym zaleca się picie jednej szklanki soku 2x dziennie.
Sok z marchwi z dodatkiem miodu jest również polecany osobą skłonnym do przeziębień.
Tartą marchew zaleca się na miejsca oparzone,trudno gojące się rany i wrzody.
Napar z naci stosuje się do leczenia żylaków odbytu[nać zaparza się i pije jak herbatę].

Papryka.

Występowanie.
Papryka pochodzi z tropikalnych rejonów Ameryki Środkowej,na kontynent europejski sprowadzono paprykę wkrótce po odkryciu Ameryki.

Skład.
Owoce papryki słodkiej są zasobne w węglowodany,białka,tłuszcze.Są to przeważnie jedno- i kilkucukrowce i wielocukrowce,zawiera również kwasy organiczne i substancje zawierające azot.
W skorce owocu występują znaczne ilości soli potasu,sodu,wapnia,żelaza,glinu,a ponadto fosfor,siarkę,chlor,krzem.W porównaniu z innymi warzywami papryka zawiera bardzo dużo witaminy C i karotenu.Jest również zasobna w karotenoidy,flawonoidy wykazujące aktywność witaminy P.
Specyficzny ostry smak nadaje papryce ostrej występująca w niej kapsaicyna.

Zastosowanie.
Dzięki zasobności w witaminy,sole mineralne,cukrowe i inne związki,a także umiarkowanej ostrości są one chętnie spożywane.
Stwierdzono doświadczalnie że wyciąg z owoców papryki oraz kapsaicyna zwiększają wydzielanie soków żołądkowych i zawartość kwasu solnego w żołądku.Kapsaicyna wykazuje działanie bakteriobójcze nawet w rozcieńczeniu 1:10 000.
W praktyce jest szeroko stosowana nalewka z owoców papryki,zwiększa ona apetyt i ułatwia trawienie.Zażywa się 10-20 kropli przed jedzeniem.
W domowych warunkach ,jeśli mamy nalewkę z papryki,łatwo jest przygotować podobne mazidło i stosować przy nerwobólach,bólach o charakterze gościowym.Przygotowanie mazidła jest proste:nalewkę z owoców miesza się z podwójną ilością oleju.
Popularne plastry rozgrzewające właśnie są z papryki,stosuje się go jako środek przeciwbólowy przy artretyzmie,zapaleniu korzonków,podagrze,nieżycie dróg oddechowych i przeziębieniach.
Preparaty z papryki wchodzą w skład maści stosowanych przy odmrożeniach.
Papryka słodka jako owoc bogaty w witaminy jest szeroko stosowany w żywieniu chorych z osłabieniem i niedokrwistościa.Papryka pobudza apetyt i stymuluje wydzielanie soków żołądkowych i żółci.

UWAGA NALEŻY PAMIĘTAĆ ZE PRZY UŻYCIU WEWNĘTRZNYM NADMIERNYCH DAWEK PREPARATÓW Z PAPRYKI MOŻE WYSTĄPIĆ OSTRY ROZSTRÓJ ŻOŁĄDKA.
Nie zaleca się przeto stosowanie papryki w wypadku owrzodzenia żołądka i dwunastnicy,przy schorzeniach wątroby.

Pomidor.

Skład.
Pomidory są bardzo wartościowe pod względem biochemicznym.Zawierają białko,enzymy,aminokwasy,jedno- i kilkucukrowce,a także wielocukrowce.Po za tym występują znaczne ilości karotenoidów,witaminy-B1,B2,B3,B5,kwas foliowy i askorbinowy,kwasy organiczne,kwasy fenolokarbonowe i wysokocząsteczkowe kwasy tłuszczowe,oraz antocyjany,sterole,saponiny i kwas abscyzynowy.
W liściach i zielonych owocach,a częściowo w owocach dojrzałych występują glikoalkaloidy,a tylko w liściach olejek lotny.
Po za tym w dojrzewających owocach zidentyfikowano alkohole,które nadają pomidorom charakterystyczny zapach.
W owocach występują też znaczne ilości cennych soli żelaza.

Zastosowanie.
Pomidory są traktowane jako źródło witamin i soli mineralnych i dlatego wykorzystuje się je w żywieniu chorych,aby uzupełnić braki tych składników w organizmie.
Pomidory,sok pomidorowy,przecier pomidorowy zalecane są przeciw różnego typu zaburzeniom przemiany materii.Szczególnie niezbędne są chorym z zaburzeniami równowagi mineralnej,a także przy otyłości.
Wskazane są przy schorzeniach sercowo-naczyniowych i żołądkowo-jelitowych.W tym ostatnim wypadku zalecane są świeże owoce i świeży sok.
Stwierdzono że substancje pektynowe zawarte w owocach pomidora obniżają poziom cholesterolu we krwi,a sok pomidorowy hamuje rozwój drobnoustrojów [glikoalkaloidy występujące w owocach pomidorów mają właściwości antybiotyczne].

Rzepa.

Rzepa pochodzi z rejonów śródziemnomorskich,obecnie rozpowszechniona prawie w całej Europie.

Skład.
Rzepa jest zasobna w substancje energetyczne i strukturalne.W jej korzeniach występują białka i węglowodany,wykryto też sterole,karotenoidy,fosfatydy i kwasy tłuszczowe,glikozydy siarkowe i liczne izosiarkocyjaniany.Występują też Wit.B1,B2,B5,kwas pantotenowy i kwas askorbinowy.

Zastosowanie.
W medycynie ludowej rzepę traktuje się jako środek leczniczy,spożywana na surowo przeciwdziała zaparciom.Sok z rzepy z miodem stymuluje działanie układu krążenia,a sok z cukrem[w ilości do smaku] jest zalecany przy schorzeniach górnych dróg oddechowych przebiegających z suchym kaszlem.

Rzewień dłoniasty.

Rzewień jest uprawiany jako warzywo,roślina lecznicza i ozdobna.

Skład.
W kłączach i korzeniach występują dwie grupy glikozydów:glikozydy garbnikowe i antraglikozydy.W liściach i kwiatach rzewienia występują ruta,kwasy organiczne,Wit.C,i duża ilość soli potasu.

Zastosowanie.
Preparaty z rzewienia są stosowane wielu krajach.Glikozydy garbnikowe mają właściwości ściągające i antyseptyczne.Małe dawki rzewienia działają zapierająco.W większych dawkach działają przeczyszczająco,wzmagając perystaltykę jelit.Dlatego jako środek przeczyszczający stosuje się rabarbar przeciw chronicznym zaparciom,przy żylakach odbytu i pęknięciach odbytnicy.Przy zaparciach chronicznych u osób w wieku starszym i przy występowaniu guzów krwawniczych rzewień nie jest zalecany.
Stosowanie małych dawek jest wskazane przy schorzeniach wątroby i przewodów żółciowych.
Preparaty z rzewienia stosuje się zazwyczaj dla starszych dzieci,działa łagodnie,nie obniża apetytu i nie powoduje zaburzeń trawiennych,
Z korzenia rzewienia w Rosji produkuje się preparat Chryzorobin który jest zalecany przeciw łuszczycy.Po długotrwałym stosowaniu preparatów z rzewienia organizm przyzwyczaja się,wskutek czego ich działanie słabnie.
Używa się go również do leczenia zapalenia żołądka przy niedokwaśności.W dawkach dziesięciokrotnnie mniejszych stosuje się jako środek przeciwmiażdżycowy,ponadto stosowany jest przy niedokrwistości i gruźlicy płuc.
Zewnętrznie używany jest do leczenia chorób skórnych.

Przeczytałam wszystkie zioła i zapisałam sobie to wszystko co napisaliście na temat ziół.Dziękuję.

Mam teraz do ciebie Robercie kilka pytań ,chodzi mi o warzywa cyt.Zażywa się zazwyczaj 1-2 łyżki na pół szklanki ciepłej przegotowanej wody .
Znalazłam w necie opisy warzyw i owoców ciut inne niż ty to przedstawiłeś choćby i burak czerwony,piszą że należy wypić szklankę soku podobnie jest z innymi warzywami.

Druga sprawa to powoli do mnie dociera prawda choc jeszcze wszystkiego dobrze nie rozumiem to zaczynam powolutku cokolwiek rozumieć.Bo tak na mój rozum gdybyśmy nie odchodzili od matki natury to podejrzewam że nie było by tyle osób cierpiących,na różne choroby a nawet gdyby nas cokolwiek złego spotkało to było by to mniej drastyczne.Tak myśle.

Masz racje Monia ,mówi się że jesteś tym co zjesz.Zdrowie,życie to cenny skarb,często to pierwsze tracimy bo nie potrafimy wykorzystać matki natury.

Co do soków z warzyw,musimy się przyzwyczaić do surowego.Należy pamiętać że nie przyzwyczajone żołądki jelita mogą zamanifestować w sposób drastyczny.

Rzodkiew zwyczajna.

Występowanie.
Rzodkiew pochodzi z wybrzeża Morza Śródziemnego,popularna roślina w naszych ogródkach.

Skład.
Korzenie zawierają białka,aminokwasy,enzymy,Wit.B,C,kwasy organiczne,lipidy,węglowodany.Licznie występują substancje zawierające siarkę,antocyjany,sole wapnia,żelaza,magnezu,a szczególnie potasu.

Zastosowanie.
Stwierdzono że rzodkiew wzmaga wydzielanie gruczołów przewodu pokarmowego,jest żółcio- i moczopędna.Rozwodniony sok 30% jest zalecany jako środek żółciopędny.Sok z rzodkwi z miodem w proporcji 1:1 stosuje się przy nieżycie górnych dróg oddechowych,szczególnie gdy występuje chrypka i suchy kaszel.Używa się od 1-2 łyżek przygotowanej mieszaniny 203x dziennie.Dawki dla dzieci są o połowę mniejsze.Taką samą mieszaninę zaleca się profilaktycznie przy kamicy pęcherzyka żółciowego i kamicy nerkowej,a także przy miażdżycy tętnic.W takim wypadku pije się tę mieszankę przed jedzeniem,początkowo do 1/2 szklanki dziennie,a pod koniec miesiąca dawkę tę należy zwiększyć do 2 szklanek dziennie.
Rzodkiew stosuje się jako środek antyseptyczny,sok lub miazga z rzodkwi są używane do leczenia ran ropnych i wrzodów.
Od dawna jest znany środek przy ,,łamaniu w kościach,, i bóle stawów.Sposób przygotowania tego leku jest następujący:na 2 szklanki soku świeżego z rzodkwi daje się 1 stołową łyżkę sopli kuchennej,pół szklanki wódki oraz 3/4 szklanki miodu i wszystko razem starannie się miesza .Mieszaninę wciera się w obolałe miejsca a następnie obwiązuje się wełnianą tkaniną.

ISTNIEJĄ RÓWNIEŻ PRZECIWWSKAZANIA DO STOSOWANIA PREPARATÓW Z RZODKWI.Nie należy ich używać przy owrzodzeniu żołądka i dwunastnicy,a także przy nieżycie jelita cienkiego,grubego,żołądka,zwłaszcza przy nadkwasocie,oraz przy schorzeniach wątroby i nerek nie związanych z kamicą.

W medycynie ludowej rzodkiew z marchwią uznana jest za niezastąpiony środek przy niedokrwistości.Oto ludowy przepis przygotowania mikstury:równie wagowo oczyszczone części rzodkwi i marchwi rozdrabnia się i wyciska z nich sok.Uzyskany sok zlewa się do pojemnika z ciemnego szkła i wstawia do nagrzanego wcześniej piekarnika na 3 godziny,wskazane jest by pojemnik nie był zamknięty.Tak przyrządzoną miksturę zażywa się przez 3 miesiące - jedną łyżkę stołową na 15 minut przed jedzeniem.

Szczaw zwyczajny.

Występowanie.
Występuje na brzegach lasów,w zaroślach,pastwiskach.

Skład.
Liście i łodygi szczawiu są zasobne w białka,zawierają też lipidy,flawonoidy,garbniki.Wit.C,K,żelazo,kwas szczawiowy.
W korzeniach szczawiu występują antrachinony.

Zastosowanie.
W lecznictwie współczesnym szczaw jest często stosowany w dietetyce.Przygotowuje się z niego nawet nadzienie do pierogów,które smakowo nie ustępują nadzieniu z jabłek.
Szczaw zalecany jest przy niedokrwistości oraz przy schorzeniach sercowo-naczyniowych.liście szczawiu o przyjemnym kwaskowatym smaku używane są do przygotowywania sałatek,zup.
Niestety nadmierne spożywanie szczawiu może doprowadzić do naruszenia gospodarki mineralnej organizmu i wystąpienia schorzeń nerek.Niezbędna jest ostrożność przy spożywaniu szczawiu przez osoby chore na zapalenie żołądka i nieżytowe zapalenie jelit,a także w zaostrzającym się stadium owrzodzenia żołądka i dwunastnicy.
W medycynie ludowej Rosji od dawna stosowano szczaw jako środek przeciwszkorbutowy.W medycynie chińskiej rozdrobnione korzenie szczawiu używane są do leczenia niektórych schorzeń skórnych.
Korzenie i owoce szczawiu stosuje się również jako środek przeciwszkorbutowy i przeciwgnilny,a także przy krwotokach.

Szparag lekarski.

Skład.
Roślina jest bogata w substancje biologicznie czynne.W korzeniach kłączach występuje amid kwasu asparaginowego,saponiny sterydowe,kumaryna,węglowodany,śladowe ilości olejku lotnego,karotenoidy,aminokwasy.
Młode pędy szparaga zawierają asparaginę,witaminę C,B1,B2.
Ziele zawiera glikozyd koniferynę,kwas chelidonowy i saponiny.
Z dojrzałych jagód wyodrębniono tłusty olej,cukry,kapsantynę,fizaminę.

Zastosowanie.
Podstawową substancją aktywną jest asparagina,stwierdzono doświadczalno że asparagina lub wyciąg ze szparaga stosowane wewnętrznie powoduje spadek ciśnienia i rozszerzenie naczyń wieńcowych,wzmaga skurcze mięśnia sercowego,spowalnia rytm pracy serca i zwiększa diurezę.Przy czym stwierdzono że obniżenie ciśnienia tętniczego po zastosowaniu wyciągu ze szparagów jest bardziej skuteczne i długotrwałe niż zastosowanie samej asparaginy.
Preparaty ze szparaga stosuje się głównie jako środki diuretyczne.Odwary za ziela szparaga stosuje się przy bólach sercowych,a także przy bólach nerek i pęcherza moczowego.
W medycynie ludowej Rosji odwar z korzenia i kłączy szparagów od dawana stosuje się jako środek uspokajający kołatanie serca oraz w schorzeniach układu krążenia z występującymi obrzękami kończyn dolnych i wodobrzuszu, a także w schorzeniach nerek i pęcherza moczowego,utrudnionym wydalaniu moczu,reumatyzmie i epilepsji.Kompresy z tego odwaru stosuje się w leczeniu ran,schorzeń skórnych.
Uważa się że nalewka na jagodach szparaga jest dobrym środkiem zapobiegającym impotencji.
W lecznictwie chińskim odwar z korzeni i kłączy szparaga jest stosowany jako środek moczopędny i poprawiający nastrój psychiczny.Stosowany jest również przy podagrze,cukrzycy,impotencji,a zewnętrznie -przy egzemie.
Podobnie w krajach Francji,meksyku,Portugalii,Wenezueli jest uznawany za oficjalna roślinę leczniczą i zamieszczany w farmakopeach tych krajów.

Seler zwyczajny.

Występowanie.
Seler pochodzi z rejonu Morza Śródziemnego,obecnie występuje niemal w całej Europie.

Surowiec.
Korzeń selera,nać.

Skład.
Wszystkie części selera zawierają olejek lotny,najwięcej olejku zawierają owoce.
Liście selera zawierają liczne aminokwasy,Wit.C,B1,B2,węglowodany,karoten,flawony,sole mineralne-żelazo,fosfor
,kwas foliowy i chlorogenowy.
Korzenie zawierają olejek lotny,butyloftalid,enidylinę i neocnidylinę.cholinę,asparaginę,mannitol,maltozę,rafinozę,skrobie,śluzy,karoten,Wit.C,B1.B2,PP,kwas octowy,masłowy.sole mineralne-wapnia,sodu,potasu,magnezu,fosforu

Zastosowanie.
W medycynie ludowej nadziemne części selera stosuje się jako środek moczopędny,zwłaszcza przy kamicy nerkowej,oraz jako środek uspokajający.
Sok z selera stosuje się w schorzeniach skórnych,wykorzystuje jako warzywo dietetyczne.Korzeń zalecany jest jako środek przeciwbólowy,moczopędny,pobudzający apetyt
Sok lub napar z korzeni stosowany w schorzeniach nerek,podagrze,pokrzywce,zaburzeniach trawienia.
Wyciąg z korzenia wchodzi w skład łagodnie przeczyszczającego i regulującego preparatu Neonormacol.