Chrzan pospolity

Występowanie

Wilgotne zarośla, nad potokami, przy drogach. W niektórych państwach jest uprawiany na większą skalę.

Wygląd zewnętrzny

Jest byliną i pokaźną rośliną wyrastającą do 120 cm. Łodyga dołem na wpół zdrewniała. Liście dolne olbrzymie, osiągające 60 cm długości, brzegiem mocno ząbkowane, w wyższych partiach wąskie, złożone, nieparzystopierzastosieczne. Kwiaty białe, czterokrotne, osadzone w wyższych partiach głównego pędu jako grona i nibywiecha.



Surowiec

Korzeń podłużny, palowy i gruby, lecz niekiedy o bardzo licznych korzeniach bocznych, wykopywany jesienią lub też na wiosnę i stosowany jako środek przyprawowy i leczniczy.

Główne związki, ich właściwości i zastosowanie

Surowiec chrzanu zawiera olejek lotny, witaminę A, B1, B2, C, sole mineralne i fitoncydy. Olejek lotny chrzanu drażni błony śluzowe skóry, a w większych dawkach może doprowadzić do stanów zapalnych. Korzeń chrzanu przyjmowany umiarkowanie i w małych dawkach reguluje czynności żołądka, jelit, wzmaga apetyt i korzystnie wpływa na różne procesy wewnętrzne organizmu. Bakteriobójcze właściwości fitoncydów, a także olejku lotnego i wiele innych mało dotąd, zbadanych substancji zawartych w korzeniu chrzanu sprawia, że przetwory tego surowca w postaci utartego korzenia albo też odwaru, syropu lub innych gotowych preparatów działają przy nieżycie oskrzeli i wykrztuśnie, a w przypadku niektórych bolesnych schorzeń dróg moczowych przeciwdziałają rozwojowi, łagodzi bóle, ale przedawkowane mogą potęgować zapalenie błon śluzowych i inne niepożądane objawy.

Przetwory chrzanu przeciwdziałają także zmęczeniu wiosennemu.

Zazwyczaj korzeń chrzanu potarty i najczęściej zaprawiony kwaskiem lub śmietaną albo też osłodzony ubitym na pianę całym jajkiem i cytryną służy przede wszystkim jako znakomita przyprawa do wędlin i mięs oraz do sporządzania sosów i różnych potraw kuchennych, jak również przy kiszeniu ogórków i wyrabianiu musztardy.

W medycynie ludowej chrzanu używa się także do uśmierzania bólów mięśni w plecach, w zapaleniach korzonków nerwowych oraz w gośćcu i innych podobnych schorzeniach reumatycznych. Należy przykładać pokrajane-plasterki świeżego chrzanu albo też nacierać bolące miejsca miazgą z potartego chrzanu. W tych samych dolegliwościach stosuje się także potarty chrzan jako dodatek do ciepłej kąpieli całego ciała (50-100 g chrzanu na 1/3 wanny wody), a w puchlinie wodnej nóg do kąpieli nóg aż do kolan.

(W przypadku zapalenia korzonków nerwowych patrz także Hydroterapia - przemienne ciepłe i zimne polewanie kolan i ud).

Cykoria podróżnik

Występowanie

Piaszczyste pola, miedze, przydroża i nieużytki. Odmiana korzeniowa uprawiana jest na większą skalę dla celów przemysłowych.

Wygląd zewnętrzny

Roślina wieloletnia, o szarozielonych łodygach, owłosionych i wyrastających do 1,2 m wysokości. Liście dolne w rozecie, podłużne i pierzastozatokowe, zaś górne siedzące i lancetowate. Liściowa odmiana cykorii wyrosłej w ciemnościach nadaje się na sałatę. Kwiaty duże, niebieskie, zebrane w koszyczki językowe. Kwitnie w lipcu i sierpniu.



Surowiec

Głównie korzeń, wrzecionowaty lub walcowaty o długości od 30 do 50 cm, a grubości 2-3 cm, pomarszczony, jasnobrunatny, o słabym zapachu i gorzkim smaku.

Główne związki, ich właściwości i zastosowanie

Korzeń cykorii podróżnika zawiera bardzo duże ilości inuliny (49%) tj. substancji podobnej do skrobi, rozpuszczającej się w gorącej wodzie i o właściwościach antyseptycznych. Surowiec ten zawiera także związki gorzkie, cholinę, cukry redukujące, tłuszcze, garbniki, substancje śluzowe, gorzki sok mleczny oraz mikroełementy i witaminy B, C, P, PP. Napar z korzenia cykorii stosuje się w stanach nieżytowych żołądka i dwunastnicy - pobudza je do wydzielania soków trawiennych, a woreczek żółciowy do sprawnego funkcjonowania zapobiegając osadzaniu się w nim złogów, kamieni żółciowych. Surowiec działa też moczopędnie, czyści krew i wzmaga przemianę materii.

Dodając do korzenia cykorii korzeń mniszka lekarskiego i koper włoski (w równych częściach) otrzymuje się napar o mocniejszym i skuteczniejszym działaniu.

Przy bezsenności i lękowych zrywach w czasie zasypiania niektórzy fitoterapeuci zalecają picie odwaru cykoru podróżnika (1 łyżeczkę rozdrobnionego korzenia zalewamy zimną wodą, następnie podgrzewamy aż do zagotowania, odstawiamy pod przykryciem do naciągnięcia. Po przecedzeniu należy pić na czczo trzy czwarte szklanki i taką samą ilość przed spaniem).

Dla ożywienia ubezwładnionych części ciała stosuje się nacieranie nalewką - tynkturą z korzenia cykorii dwa do trzech razy w ciągu dnia. Nalewkę cykorii sporządza się zalewając jedną część korzenia cykorii 5 częściami spirytusu 70% na okres 10 dni. Dla tak wielu cennych właściwości, od bardzo dawna stosuje się cykorię jako domieszkę do kawy zbożowej. Dawniej przygotowywano także cykorię w specjalnych opakowaniach. W niektórych krajach, u nas częściowo, uprawia się specjalnie wyhodowaną cykorię korzeniową na wielką skalę.

Tatarak zwyczajny.

Występowanie.
Pochodzi z Azji,u nas występuje pospolicie na brzegach zbiorników wodnych,na bagnach.

Surowiec.
Kłącze tataraku.

Sklad.
Olejek którego głównym składnikiem jest euganol i aldehyd azarynowy,substancje gorzkie,cholina,garbniki,żywice,śluz,skrobia,Wit.C,sole mineralne.

Zastosowanie.
Obecnie w lecznictwie używany jest jako jeden z najlepszych leków aromatyczno-gorzkich,pobudzający apetyt i odkażający,w schorzeniach przewodu pokarmowego.W ostatnich latach znalazł zastosowanie w leczeniu wrzodów trawiennych.Ponadto jako lek uspokajający i obniżający ciśnienie tętnicze.
Zewnętrznie do płukania jamy ustnej,przy zapaleniu gardła.Wykazuje działanie grzybobójcze.
Wchodzi w skład preparatów Gastrochol,Gastro,Gastrin,Calmagina,Herbogastrin,Uldenol,Ulventrol.

p.Maria Treben poleca
herbatka:ogólne osłabienie narządów trawiennych,wzdęcia żołądka i jelit,kolki,powiększenie węzłów chłonnych,dna,rozgrzanie i odflegmienie żołądka i jelit,przemiana materii,niedokrwistość,obrzęki,brak łaknienia,uszkodzenie nerek,celiakia,osłabienie wzroku,rak płuc,zaburzenia żołądkowe i jelitowe,choroby wątroby,woreczka żółciowego,śledziony,trzustki,krwawa biegunka.

Topola czarna.

Występowanie.
Występuje nad brzegami rzek,jest również wysadzana przy domach.

Surowiec.
Pączki topoli.

Skład.
Olejek,glikozydy fenolowe,garbniki,znaczne ilości flawonoidów,kwasy organiczne,woski,żywice,sole mineralne.

Zastosowanie.
Obecnie w lecznictwie pąki topoli stosuje się jako środek moczopędny,w chorobach nerek,zapaleniu dróg moczowych i pęcherza oraz w reumatyzmie.Wywierają również działanie napotne i wykrztuśne.Wchodzi w skład mieszanki ziołowej Pyrosan.
Zewnętrznie odwary z pąków topoli zaleca się jako środek ściągający w chorobach skórnych,oparzeniach.

Tymianek właściwy.

Występowanie.
Uprawiany jest wielu krajach Europy.

Surowiec.
Ziele tymianku.

Sklad.
Olejek,garbniki,flawonoidy,kwasy organiczne,saponiny,związki gorzkie,Wit.C,B.

Zastosowanie.
Ziele tymianku ma działanie bakteriostatyczne i bakteriobójcze oraz rozkurczowe i pobudzające wydzielanie gruczołów.Stosowane jest jako lek wykrztuśny w chorobach dróg oddechowych oraz w zaburzeniach trawienia.
Zewnętrznie do płukania jamy ustnej i gardła,do kąpieli wzmacniających i dezynfekujących oraz do mycia włosów.
Z ziela tymianku otrzymywane są syropy przeciwkaszlowe.Wchodzi w skład mieszanek ziołowych:Septosan i Neopectosan.Wyizolowany z olejku tymol znajduje zastosowanie jako środek bakteriobójczy w stomatologii.

Tahuari.

Występowanie.
Amazonia z jej tropikalnym klimatem jest siedliskiem tego gatunku.

Surowiec.
Cała roślina.

Skład.
Alkaloidy,steroidy,fenole,flawony,flawonole,saponiny,kwas askorbinowy,niacyna,ryboflawina,tiamina,liczne makro-i mikroelementy,żywice.

Zastosowanie.
Bronchit,grypa,koklusz-odwary z kory,syrop z kwiatów.Sok otrzymywany z liści posiada właściwości antybiotyczne i przeciwpierwotniakowe,stąd jego zastosowanie w leczeniu febry,malarii,chorób wenerycznych.Przeciwzapalne właściwości do leczenia reumatyzmu,stanów zapalnych wątroby,dróg moczowych i układu oddechowego.Odwary z kory pije się w celu uregulowania funkcji przewodu pokarmowego w przypadku kamieni żółciowych,wzdęć,cukrzycy,wrzody żołądka.Wyciągi z kory w leczeniu guzów i nowotworów.

Uczep trójlistkowy.

Występowanie.
Występuje pospolicie na niżu przy rowach,na mokrych łąkach.

Surowiec.
Ziele uczepu.

Skład.
Olejek,garbniki,związki gorzkie,flawonoidy,śluz,kwasy organiczne,karoten,sole mineralne,Wit.C.

Zastosowanie.
Ziele uczepu dzięki działaniu napotnemu i moczopędnemu,usuwa z organizmu toksyczne produkty przemiany materii i stosowane jest zwykle z innymi ziołami-zwykle w mieszankach - w schorzeniach skóry na tle wadliwej przemiany materii np.trądzik młodzieńczy.Niekiedy ze względu na zawartość substancji gorzkich zalecany jest jako środek poprawiający trawienie i zwiększający apetyt.
Zewnętrznie do kąpieli leczniczych przy schorzeniach skórnych i łojotoku,zwłaszcza w praktyce dziecięcej.

Wiązówka błotna.

Występowanie.
Występuje na wilgotnych łąkach,nad rzekami,w wilgotnych zaroślach,rowach.

Surowiec.
Kwiat wiązówki.

Skład.
Kwiat zawiera olejek,glikozydy,fenole,flawonoidy,garbniki,kwas salicylowy,sole mineralne.

Zastosowanie.
Obecnie w medycynie zalecany jest jako środek napotny i przeciwzapalny w chorobach przeziębieniowych,przy gorączce,a zwłaszcza reumatyzmie.Ponadto jako środek moczopędny i rozkurczowy w chorobach dróg moczowych oraz w kamicy nerkowej.Wchodzi w skład mieszanki przeciwgorączkowej Pyrosan i przeciwreumatycznej Reymosan oraz granulatu Reumogran.
Zewnętrznie odwary z kwiatu wiązówki stosowane są do pielęgnacji włosów oraz do okładów na trudno gojące się rany
.

Widłak goździsty.

Występowanie.
Występuje na całym obszarze kraju,głównie na terenach płn-wschodnich,w lasach,zwłaszcza sosnowych.

Surowiec.
Zarodniki widłaka.

Skład.
W zarodnikach występują:olejek,cukry,żywice,kwasy organiczne,związki mineralne z dużą zawartością glinu.

Zastosowanie.
Obecnie ziele nie jest zalecane ze względu na dużą toksyczność.Zarodniki stosowano w praktyce aptecznej przy wyrobie pigułek.
Tyle medycyna współczesna.
Medycyna zielarska stosuje widłak ze względu na rad.
Widłaka nie można gotować lecz tylko zalewa się go wrzącą wodą.
Herbatka z widłaka to panaceum na:artretyzm,deformacje stawów,chroniczne zaparcia,hemoroidy,schorzenia układu moczowego,schorzenia jąder,marskość wątroby-nocna duszność,kurcze mięśni łydek,stóp,nadciśnienie.
Zarodniki widłaka dostępne w niektórych aptekach często na receptę jako LIKOPODIUM stosowane na odleżyny,pomagają w krótkim czasie zagoić rany.

Wierzba biała.

Występowanie.
Wierzba występuje przy drogach,nad rzekami,na zlewiskach rzecznych.

Surowiec.
Kora wierzby.

Skład.
Kora zawiera:glikozydy fenolowe,flawonoidy,garbniki,sole mineralne.

Zastosowanie.
We współczesnej medycynie znajduje zastosowanie w schorzeniach reumatycznych,w nerwobólach,stanach pobudzenia nerwowego,bezsenności,przeziębieniach.Ponadto używana jest jako lek garbnikowy w nieżytach jelit,krwawieniach z przewodu pokarmowego.
Zewnętrznie w postaci okładów na rany i wrzody oraz do kąpieli nóg przy nadmiernym poceniu się.
Wchodzi w skład mieszanki ziołowej Pyrosan,granulatu Reumogran i maści Capsiplex.

Wilżyna ciernista.

Występowanie.
Występuje na suchych łąkach,przydrożach skarpach.

Surowiec.
Korzeń wilżyny.

Skład.
W korzeniu wilżyny występują:olejek,flawonoidy,glikozydy,garbniki,kwasy organiczne,żywice,sole mineralne.

Zastosowanie.
Obecnie w lecznictwie korzeń stosowany jest jako silnie działający środek moczopędny w schorzeniach dróg moczowych i nerek,chorobach reumatycznych i niektórych chorobach skóry.
Wchodzi w skład pasty Fitolizyna.
Ponadto korzeń wilżyny jest stosowany przy niewielkich krwawieniach w leczeniu hemoroidów i schorzeń przewodu pokarmowego,przebiegających z niewielkim uszkodzeniem naczyń krwionośnych.

Wierzbownica drobnokwiatowa.

Występowanie.
W Polsce gatunek pospolity.

Surowiec.
Kwiaty.

Sklad.
Flawonoidy,garbniki,fisterole.

Zastosowanie.
Schorzenia gruczołu krokowego,przerost gruczołu,schorzenia pęcherza moczowego i nerek,rak pęcherza - herbatka:1 kopiasta łyżeczka do herbaty ziela zaparzyć 1/4 litra wody i pozostawić na krótko do naciągnięcia.Pić tylko 2 szklanki herbatki dziennie-jedną na czczo rano,a drugą wieczorem 30 minut przed kolacją.

Wrzos zwyczajny.

Występowanie.
Wrzos występuje jako podszycie lasów sosnowych,na wyrębach,polanach leśnych.

Surowiec.
Kwiat wrzosu.

Sklad.
W zielu i kwiatach występują:arbutyna,flawonoidy,kwasy organiczne,garbniki,śluz,olejek,związki gorzkie,sole mineralne.

Zastosowanie.
Obecnie w medycynie używany jest jako lek moczopędny,przeciwzapalny i dezynfekujący drogi moczowe,w zapaleniu pęcherza,miedniczek nerkowych,kamicy nerkowej i pęcherzowej.Ponadto jako środek przeciwbiegunkowy stosowany w nieżytach przewodu pokarmowego i jako środek uspokajający w stanach podniecenia nerwowego,bezsenności.Zwiększa również wydzielanie soków trawiennych.

Złocień dalmatyński.

Występowanie.
Rośnie na Bałkanach oraz na wyspach Adriatyku.W Polsce do celów leczniczych jest uprawiany sporadycznie.

Surowiec.
Kwiaty.

Skład.
Związki estarowe,olejek,glikozydy.

Zastosowanie.
Pyretryny i cyneryny są silnie działającymi kontaktowymi substancjami owadobójczymi ,przy czym wykazują działanie toksyczne na organizm ludzki i zwierząt stałocieplnych.Sproszkowane kwiaty [ proszek perski]oraz wyciągi z kwiatów z dodatkiem substancji wzmacniających działanie ciał czynnych złocienia,stosowane są do zwalczania pluskiew,karczanów,much,komarów,wszy oraz przeciwko pasożytom skory zwierząt.
Przetwory złocienia mogą być stosowane również wewnętrznie przeciwko owsikom.
W Polsce najczęściej używany jest w postaci nalewki Tinctura Pyrethri.

Żurawina błotna.

Występowanie.
Żurawina błotna najobficiej występuje w pół-nocno-wschodniej części kraju.

Surowiec.
Surowcem jest owoc.

Skład.
Owoce zawierają:cukry,kwasy organiczne,garbniki,pektyny,ślady karotenoidów,substancje mineralne,Wit.C,P i z grupy B.

Zastosowanie.
Obecnie w medycynie zalecane są liście i owoce jako środek sciągający i dezynfekujący w chorobach dróg moczowych i żółciowych oraz jako środek tamujący krew.Świeże owoce stosuje się w chorobach przeziębieniowych przy awitaminozach,nadciśnieniu i zaburzeniach czynności wątroby.

Żywokost lekarski.

Występowanie.
Żywokost występuje na łąkach,wilgotnych polach,w rowach,w podmokłych lasach.

Surowiec.
Korzeń żywokostu.

Skład.
Surowiec zawiera alantoiny,śluz,garbniki,alkaloidy,kwasy organiczne,gumy,żywice,pektyny.

Zastosowanie.
Żywokost przebadany został dokładnie w latach 1911-1912 przez angielskiego lekarza,stwierdził on że ze względu na obecność alantoiny,która pobudza regenerację i granulacje tkanek,okłady z żywokostu mają właściwości znacznego przyspieszenia gojenia się ran,owrzodzeń i oparzeń,a dzięki dużej zawartości śluzu jest on doskonałym środkiem powlekającym.

p.Maria Treben poleca
Nalewka z żywokostu:reumatyzm i obrzęki stawów.
Okłady jako ciepła papka:unieruchomienie kończyny,przeciążenia,zwichnięcia,skręcenia,udar mózgu,ropne zapalenie kości,wypukłość kostek,porażenie poprzeczne rdzenia kręgowego,owrzodzenie żylakowate podudzi,reumatyczne stężenie mięśni,guzki dnawe,guzach,bóle karku,bolesne kikuty poamputacyjne,zapalenie okostnej.
Herbatka:zapalenie oskrzeli,dolegliwości przewodu pokarmowego,krwotoki żołądkowe,zapalenia opłucnej,wrzody żołądka.
Liście z żywokostu stosuje się nie tylko do przykładania ale też do kąpieli:choroby reumatyczne,dna,bóle kostne,zaburzenia ukrwienia,uszkodzenia dysku międzykręgowego.
Pół kąpiele:zaburzenia dopływu krwi w nogach,wypadku żylaków oraz w uzupełniającym leczeniu złamań kości.

Żeń szeń.


Roślinę tę uprawia się obecnie w Azji, najcenniejsza jego odmiana - żeń-szeń biały występuje na Półwyspie Koreańskim i w Chinach. Nazwa botaniczna żeń - szenia to Panax ginseng co po łacinie oznacza panaceum, czyli środek na wszystkie dolegliwości. Gin - seng to w języku chińskim "korzeń - człowiek". Im starszy jest korzeń żeń-szenia, tym więcej zawiera substancji czynnych. W przypadku żeń-szenia koreańskiego wyciąg najlepszej jakości otrzymuje się z rośliny 5-7 letniej.

Historia

Chińczycy używali żeń-szenia już 2000 lat przed Chrystusem. Wiedzę o nim chroniły kolejne cesarskie dynastie do tego stopnia, że jeden z chińskich władców utrzymywał 10-tysięczną armię, która strzegła terenów uprawy. Za kradzież groziła kara śmierci. W chińskiej księdze medycznej z 206 roku n.e. żeń-szeń opisano jako panaceum - środek na wszystkie dolegliwości. W 1842 roku nadano mu nazwę botaniczną Panax ginseng.

Do Europy żeń - szeń trafił po raz pierwszy już w średniowieczu, jednak jego korzystne działanie odkryto dopiero w XVII w. Był wtedy 18 razy droższy od złota.

Żeń-szeń jako panaceum

Uczeni odnaleźli w białym korzeniu prawie 200 substancji. Najważniejsze to ginsenozydy, których działanie polega na zwiększeniu zdolności hemoglobiny do przyłączania tlenu, a tym samym lepszego zaopatrywania narządów w tlen. W konsekwencji wzrasta ilość energii i zdolność organizmu do wysiłku zarówno fizycznego, jak i umysłowego. Ginsenozydy dzięki pobudzaniu układ immunologiczny powodują także wzrost odporności na infekcje bakteryjne i wirusowe oraz przyspieszają okres rekonwalescencji.

Żeń - szeń korzystnie wpływa na pracę narządów wydzielania wewnętrznego, pobudza pracę serca, działa przeciwzakrzepowo, reguluje poziom cukru we krwi i obniża poziom cholesterolu. Polecany jest także w stanach zmęczenia i osłabienia koncentracji, poprawia sprawność intelektualną.

Z najnowszych badań wynika, że ekstrakt z korzenia żeń-szenia ułatwia zużycie tlenu w komórkach organizmu, zmniejszając jednocześnie we krwi poziom kwasu mlekowego. Kwas mlekowy pojawia się we krwi podczas intensywnego wysiłku, kiedy to dostępna ilość tlenu jest za mała do potrzeb i odpowiada za pojawienie się bólów mięśniowych. Przebadano sportowców, którzy przyjmowali regularnie żeń-szeń i okazało się, że kwas mlekowy osiągał u nich dwukrotnie niższy poziom.

Żeń-szeń jest polecany m.in. osobom w starszym wieku. Regularne jego stosowanie wpływa na zachowanie sprawności fizycznej i umysłowej, opóźnia procesy starzenia się organizmu, łagodzi objawy menopauzy i andropauzy, przez co pozwala utrzymać aktywność życiową do późnych lat.

Wyciąg z korzenia żeń - szenia stosowany jest również w kosmetyce jako preparat odmładzający skórę i zapobiegający łysieniu i wypadaniu włosów.

Żeń-szeń wykazuje dobroczynny wpływ, gdy jest zażywany regularnie. Jednak nadużywanie preparatów żeń-szeniowych może prowadzić do tzw. zespołu żeń-szeniowego, objawiajacego się sennością, bólami głowy, złym samopoczuciem, nadciśnieniem, biegunką i zmianami skórnymi. Kuracja jednorazowa nie powinna trwać dłużej niż 2 miesiące. Według medycyny chińskiej osoby młode i zdrowe mogą stosować kurację dwa razy w roku - wiosną i jesienią. Najprostsza forma przyjmowania żeń- szenia to żucie wysuszonych korzeni, średnia dawka wynosi 1-3 gram na dzień. Gdy używamy dawki powyżej 1 grama, połowę zażywamy rano, a drugą część po południu. Zeń-szeń najlepiej jest zażywać po posiłku.

Żeń-szeń a serce i inne ostrzeżenia

Osoby o zbyt wysokim ciśnieniu krwi lub chorujące na serce, które chciałyby przyjmować preparaty zawierające żeń-szeń, powinny wcześniej skonsultować się z lekarzem. Żeń-szeń zażywany w zależności od dawki zwiększa bowiem lub obniża ciśnienie tętnicze krwi.

Żeń-szeń może wywoływać także arytmię serca, bezsenność, alergię lub bolesność piersi. Dlatego osoby podatne lub cierpiące na te schorzenia nie powinny stosować kuracji. Ponieważ żeń-szeń wykazuje działanie przeciwzakrzepowe nie mogą go stosować osoby chore na hemofilię oraz inne zaburzenia krzepnięcia krwi. Działanie żeń-szenia, obniżające poziom cukru, stanowi z kolei przeciwwskazanie dla osób ze skłonnościami do hipoglikemii. Nie należy go także podawać dzieciom i kobietom w ciąży.

Ubos.

Występowanie.
Jest kosmopolitycznym drzewem owocowym pochodzącym ze strefy tropikalnej Ameryki-głównie peruwiańskiej Amazonii.

Surowiec.
Kora liście owoce.

Skład.
W korze znajdują się steroidy,katechiny,antranole,fenole,heterozydy cyjanogenne,flawony,flawonole,chinony,saponiny,garbniki.
Owoce są bogate w żelazo i Wit.C,A.

Zastosowanie.
Surowiec ma działanie przeciwskurczowe,stąd znane jest zastosowanie w astmie w postaci naparów z kory i liści.
Poza tym roślina stosowana jest przeciwbiegunkowo,przeciwbólowo w dolegliwościach żołądkowych oraz w przypadku wrzodów.
Przeciwzapalne działanie odwarów z liści i kory wykorzystuje się w chorobach skóry,krtani,infekcjach pochwy,i w przypadku ukąszenia przez węże.
Przykładana na skórę skórka owocu lub macerat z liści oraz sproszkowana kora wykazują działanie ściągające w hemoroidach,krwawieniach,krwotokach.
W anemii zaleca się spożywać owoce ze względu na żelazo,należy pamiętać ze zbyt duża ich ilość działa wymiotnie.
Odwar z kory ma działanie antykoncepcyjne.

Vilcacora.

Występowanie.
Roślina występuje w lasach tropikalnych Amazonii.

Surowiec.
Kora,korzeń,liście.

Skład.
Alkaloidy oksoindolowe,alkaloidy indolowe,polifinole,taniny fenolowe,sterole,

Zastosowanie.
Ustalono że ma działanie immunostymulujące,przeciwbakteryjne,przeciwwirusowe.
Tak więc płynne wyciągi stosuje stosuje się w leczeniu chorób nowotworowych i w infekcjach.
Przeciwzapalne właściwości w leczeniu schorzeń:astma,artretyzm,stany zapalne żołądka,nerek,jelit.
Dzięki właściwością wzmacniającym system odpornościowy stosowana jest w chorobach nowotworowych,głownie przeciw białaczce i nowotworom przewodu pokarmowego.
Poprzez wpływ na stan naczyń krwionośnych wykazuje działanie obniżania poziomu cholesterolu i zmniejszenia zdolności agregacyjne płytek krwi.
Wymienione efekty służą wspomaganiem leczenia chorób układu krążenia,oraz wspomaganie leczenia trzustki.
Standaryzowane preparaty vilcacory jako farmaceutyki zalecane w chorobach nowotworowych,jako preparat do leczenia pacjentów o złych rokowaniach.
Standaryzowane wyciągi stosowne są do leczenia opryszczki.
Preparaty sporządzone z vilcacory są pomocne w zmniejszaniu skutków ubocznych chemio- i radioterpaii.

Wira-Wira.

Występowanie.
Rośnie w Peru na terenach górzystych.

SUROWIEC.
Liście.

Skład.
Związki flawonoidowe,glikozydy,kwercetyna.

Zastosowanie.
Odwar z liści stosowany jest w chorobach dróg oddechowych,głownie w chorobach płuc oraz kokluszu.Działa wykrztuśnie.
Wykorzystywany jest w niedomaganiach pęcherza moczowego i zapaleniu gruczołu krokowego.Jako środek napotny przyjmowany jest w febrze.
W chorobach reumatycznych stosuje stosuje się okłady z ogrzanych liści.Niestrawność jest również wskazaniem do doustnego przyjmowania preparatów z liści.
Tradycyjnie zaleca się środek w kuracjach detoksykacyjnych.