Dziki bez czarny.

Występowanie.
Bez czarny występuje pospolicie w całym kraju,rośnie w zaroślach na skrajach lasu.

Surowiec.
Surowcem zielarskim jest kwiat i owoc.Kwiaty zbiera się delikatnie najlepiej rano gdy się jeszcze nie całkowicie rozwinęły.Owoce-ścina się całe baldachimy,dojrzałe.

Skład chemiczny.
Kwiaty:cholina,rutyna,kwasy organiczne,olejek lotne,związki fenolowe,sole mineralne.
Owoce:antocyjany,kwasy organiczne,karotenoidy,garbniki,witaminy z grupy B,witaminę C.

Zastosowanie.
Kwiaty działają moczopędnie i napotnie oraz zwiększają elastyczność naczyń krwionośnych,zmniejszają przepuszczalność naczyń.Odwary z kwiatu stosowane są do płukania jamy ustnej,gardła .przy anginie.Kwiat wchodzi w skład mieszanki Pyrosan.
Owoce zaliczone są do środków przeczyszczających,czyszczących krew,działają napotnie i moczopędnie.Ma to duże znaczenie w chorobach reumatycznych,niektórych chorobach skórnych,czy chorobach zakaźnych.Owoce wchodzą w skład mieszanki ziołowej Normosan.Są również składnikiem kropli Betasol i granulatu Betagran leku stosowanego pomocniczo w łuszczycy.
Przemysł również korzysta z owoców używając do barwienia win,dżemów i marmolad.

Fiołek polny.

Występowanie.
Występowanie tych roślin na stanowiskach naturalnych jest coraz rzadsze,aby pokryć dość duże zapotrzebowanie wprowadzono bratek do uprawy.

Surowiec.
Surowcem jest ziele-ścina się pędy na wysokości,aby do surowca nie dostawały się najniższe części łodyg.

Skład chemiczny.
W zielu fiołka występują:saponiny,związki flawonowe-rutozyd,garbniki,śluzy,cukry,antocyjany,karoten,Wit.C.

Zastosowanie.
Fiołek ma zastosowanie w leczeniu schorzeń skórnych,ma właściwości moczopędne-odtruwające,zmniejsza przepuszczalność naczyń krwionośnych,w schorzeniach dróg oddechowych,pomocniczo w schorzeniach reumatycznych i stanów zapalnych nerek.

Glistnik jaskółcze ziele - roślina trująca.

Występowanie.
Glistnik występuje pospolicie w cieniu drzew,pod płotami,w parkach.Rośnie na glebach żyznych bogate w związki organiczne.

Surowiec.
Surowcem jest ziele i korzeń.

Skład chemiczny.
W zielu występują :alkaloidy,Wit.A,C,gorycze,kwasy organiczne.

Zastosowanie.
Glistnik wchodzi w skład mieszanki Cholagoga No II,stosowanej w chorobach wątroby i woreczka żółciowego.
Stosowany też jest jako środek przeciwskurczowy w chorobach przewodu pokarmowego oraz w leczeniu oczu i schorzeń skórnych.

Maria Treben poleca
glistnik stosowany w formie homeopatycznej stosowany na :białaczkę,schorzeniach wątroby,oczyszczenie krwi,schorzeniach dróg żółciowych,nerek,wątroby,żółtaczkach,hemoroidach,bolesnym oddawaniu moczu,w szumie w uszach,schorzeniach skóry,przeciwko brodawkom i nieuleczalnym wypryskom,zaćma,zmętnienie rogówki,krwawienia do siatkówki,odklejenie siatkówki,rakowate guzy,rak skóry,owłosienia twarzy i nadmierne owłosienie u kobiet.

Nowy sposób pozbycia się polipów jelita grubego,żołądka,brodawczaków pęcherza moczowego.
Stosuje się dawki świeżego ,roztartego w moździerzu ziela w ilości 15-50g.na 0,5 litra wody schłodzonej do temperatury ciała.Dwie godziny przed lewatywą leczniczą stosuje się lewatywę zwykłą.Pacjent winien zatrzymać lewatywę leczniczą przez 30 minut,później wypróżnić się.Doświadczenia wykazały że po drugiej lub trzeciej lewatywie leczniczej odchodzi większa ilość rozpadających się polipów.Po czwartej lewatywie jelito jest całkowicie czyste.
Autor uważa że brodawczaki pęcherza moczowego winny poddać się podobnemu leczeniu.

Czosnek pospolity

Surowiec

Surowcem jest główka-cebula, otulona białawymi łuskami, a złożona z ząbków, zwanych języczkami czosnku. Jego główki wyjmuje się z ziemi, gdy liście obsychają, tj. w lipcu lub sierpniu.


Główne związki, ich właściwości i zastosowanie


Czosnek jest rośliną nie tylko przyprawową, ale wybitnie leczniczą. Działa na nasz organizm wielokierunkowo. Ma specyficzny, bardzo ostry i korzenny zapach, palący smak.

Zawiera związki nazywane fitocydami, a działające bakteriostatycznie i bakteriobójczo, sole mineralne jak wapń, żelazo, fosfor, siarka i jod, cynk oraz magnez. Zawiera też związki cukru, olejek lotny, witaminy A, B, C i inne substancje pochodne, dające sumarycznie ów odpychający zapach, który można częściowo zmniejszyć zjadając po jego spożyciu jabłko lub drobno posiekaną pietruszkę.

Dzięki swym bakteriobójczym właściwościom odkaża cały przewód pokarmowy i oddechowy - płuca, oskrzela i oskrzeliki, a jak podaje medycyna ludowa, leczy katar, nieżyt nosa i przewlekły kaszel. Trzeba więc popijać rano i wieczorem po szklance gorącego mleka, które przedtem zmieszano z kilkoma rozgniecionymi ząbkami czosnku. Po kilku minutach mleko przecedza się, jednak po jego wypiciu należy zadbać, aby przez 3 godziny nic nie jeść i nie pić.

Czosnek przyjmowany jest przede wszystkim przez osoby w starszym wieku i schorzałe wewnętrznie, bowiem aktywne substancje zawarte w czosnku przeciwdziałają wzdęciom, nadmiernej fermentacji, są żółciopędne, wybitnie obniżają ciśnienie, odmładzają organizm, działają antymiażdżycowo, leczą reumatyzm, ischias, artretyzm, gościec zwyrodniający i w ogóle oczyszczają organizm z różnych substancji trujących i przeciwdziałają w ten sposób powstawaniu różnych chorób pochodnych. Napar czosnku na mleku, jak wyżej podano, stosuje się też przeciw owsikom i innym pasożytom przewodu pokarmowego u człowieka a zwłaszcza u dzieci.


Czosnek ma szerokie zastosowanie jako przyprawa w kuchni, do różnych potraw i w różnej postaci:

1) zalać zmiażdżony czosnek olejem sojowym, słonecznikowym lub oliwkowym przed jego spożyciem i stosować jako dodatek do posiłków;

2) zarumienić kawałek chleba, następnie natrzeć jego powierzchnię 1-2 ząbkami czosnku i posmarować masłem;

3) nalewka spirytusowa: kilka ząbków czosnku zalać alkoholem na 48 godzin; nalewki tej używa się po 20 kropelek do naparu z melisy lub rumianku;

4) czosnku dodaje się do tłustych pieczeni, baraniny, wieprzowiny, cielęciny i różnych wiejskich kiełbas, zwłaszcza tych suchych, jak również do sosów, majonezów i różnych zup, a przede wszystkim do żuru.

W Herbapolu lub w aptekach można kupić gotowe preparaty z czosnku, a mianowicie: Alliofil w tabletkach i Alliostabil jako wyciąg spirytusowy czosnku.

Floripondio.

Występowanie.
Naturalne siedlisko tego gatunku to wybrzeże oraz wzgórza Amazonii i wschodnie zbocz andyjskie.

Surowiec.
Liście,kwiaty,nasiona.

Skład chemiczny.
Alkaloidy tropanowe:atropina,noratropina,hyoscyna,hyoscyjamina,skopolamina i nerskopolamina.

Zastosowanie.
odwar z liści i kwiatów ma działanie przeciwskurczowe-w zależności od dawki pobudzające lub uspokajające i nasenne.W tradycyjnej medycynie sporządzone wyciągi alkoholowe lub lekko podpieczone nakładane wprost na ranę kwiaty stosuje się miejscowo w celu uzyskania efektu przeciwbólowego oraz w przypadku ropni,dermatoz,w przebiegu trudno gojących się ran,reumatyzmu i w celu zmniejszenia przekrwienia po stłuczeniach.Nie należy stosować surowca na zbyt rozległe zmiany na skórze,gdyż alkaloidy ulegają wchłonięciu przez skórę i zbyt duża ich ilość może spowodować efekty uboczne.palony surowiec ma działanie wzmacniające,poprawiające nastrój i kondycje fizyczną.

Guayaba.

Występowanie.
Pochodzi z Peru,obecnie występuje na wybrzeżu i w górach obszaru amazońskiego.Roślina jest charakterystyczna dla rejonów tropikalnych i subtropikalnych.

Surowiec .
Liście,kora,pączki,owoce.

Skład chemiczny.
Taniny,garbniki,kwas elagowy-substancja lecząca raka,guawona,kwercetyna,awikularyna,olejek eteryczny.witaminy-A,B1,B2,B6,PP oraz :żelazo,fosfor,wapń.

Zastosowanie.
Wykazuje działanie ściągające,odwar z kory i zielonych owoców stosuje się w obrzękach,a pastę sporządzoną z rozdrobnionych nasion nakłada się na twarz w celu wspomagania gojenia zmian trądzikowych i ropni.Przetwory z surowca zażywa się doustnie w stanach zapalnych przewodu pokarmowego,dróg oddechowych,zewnętrznie na spojówki.Napar lub macerat poleca się w biegunkach,stanach skurczowych,bólach żołądka i zębów.Do tego zestawu należy dodać działanie przeciwkaszlowe i przeciwwymiotne.Napar z liści działa przeciwkrwotocznie stosowany w krwotokach płuc jak i bólach menstruacyjnych poza tym w przypadku upławów.

Hercampuri.

Występowanie.
Rośnie samotnie lub w niewielkich skupiskach głównie w Peru.

Surowiec leczniczy.
Cała nadziemna część rośliny.

Skład chemiczny.
Głównymi składnikami są terpenoidy,poza tym flawonoidy,sterole,saponiny,węglowodory,żywice,składniki mineralne.

Zastosowanie.
Rozcieńczony odwar z ziela ma właściwości czyszczące krew w zapaleniu wątroby,ma też właściwości przeciwcukrzycowe.Odwary wywołują efekt żółciopędny,żółciotwórczy ,stosuje się też przeciwko tworzenia się kamieni żółciowych.Słabo działa moczopędnie.Kolejnym efektem działania jest wpływ na poziom cholesterolu.

Huamanpinta.

Występowanie.
Rośnie na wilgotnych pustkowiach w wysokich partiach Andów.

Surowiec.
Ziele o specyficznym zapachu tabaki-wraz z kwiatostanem,nasionami.

Skład chemiczny.
W olejku eterycznym wykazano około 70 składników aktywnych,wśród nich estrów ksantofili.

Zastosowanie.
napar sporządzony ma działanie moczopędne,wykorzystywany jest w schorzeniach urologicznych oraz w leczeniu rzeżączki.Używany jest też jako środek przeciwko pasożytom przewodu pokarmowego.napar i odwar wykorzystuje się w schorzeniach dróg oddechowych.Odwar sporządzony z nasion wykazuje silne właściwości przeczyszczające.

Gorzknik Kanadyjski.

Czerokezi,Irokezi i inni Indianie północnoamerykańscy uważali gorzknik kanadyjski za lekarstwo na każdą chorobę,od ukąszeń owadów i wzdęć po infekcje oczu i bóle brzucha.
Dziś korzeń tej rośliny zalecają zielarze w USA i EUROPIE.

Właściwości.
*łagodzi stany zapalne błon śluzowych np.podczas zapalenia zatok.
*przyspiesza gojenie się owrzodzeń ust i opryszczki oraz niszczy wirusy wywołujące brodawki.
*łagodzi zaburzenia trawienia.
*pomaga w stanach zapalnych układu moczowego.

Co to jest.
Spokrewniony z jaskrami gorzknik kanadyjski jest byliną pochodzącą z Ameryki Północne.Jego suszone korzenie od dawna stosuje się do leczenia stanów zapalnych błon śluzowych.Dziś docenia się jego skuteczność w zwalczaniu infekcji.Najważniejszymi substancjami czynnymi,które występują w gorzkniku są 2 alkaloidy:berberyna i hydrastyna.Berberyna nadaje korzeniowi rośliny żółty kolor,tak jaskrawy,że Indianie i pierwsi osadnicy z Europy używali go jako barwnika.
Działanie.
Główną zaletą gorzknika jest ogólne działanie uodporniające organizm.Mobilizuje on układ immunologiczny do walki z infekcjami,a jednocześnie sam rozpoczyna zwalczanie wirusów i bakterii chorobotwórczych.
Działanie zapobiegawcze.
Gorzknik kanadyjski należy zacząć stosować natychmiast po wystąpieniu pierwszych objawów przeziębienia lub grypy.Dzięki temu choroba nie będzie się mogła rozwijać lub jej objawy będą bardzo łagodne.Substancje czynne zawarte w roślinie pobudzają do działania białe krwinki.

Dodatkowe korzyści.
Gorzknik zwalcza bakterie,dzięki czemu może być przydatny w zakażeniach dróg moczowych oraz w zapaleniu zatok.Łagodzi też biegunkę i wymioty,pobudzając wydzielanie płynów trawiennych i niszcząc bakterie,które wywołują te objawy.
Gorzknik kanadyjski jak inne zioła mobilizujące układ immunologiczny,może łagodzić zespół przewlekłego zmęczenia,zioło to pomaga też w leczeniu opryszczki wargowej i półpaśca.Nalewka z gorzknika stosowana zewnętrznie skutecznie działa na owrzodzenia ust i brodawki,przyspiesza gojenie różnych wrzodów i zwalcza wirusa papilloma,który powoduje powstawanie brodawek,Schłodzony i odcedzony napar z gorzknika można stosować do przemywania oczu w infekcjach :zapalenie spojówek.
Stosowanie.
DAWKOWANIE.
Przeziębienie i grypa i inne infekcje dróg oddechowych-przy pierwszych objawach należy zażyć 125mg.wyciągu z gorzknika w połączeniu z 200mg.wyciągu jeżówki do 4x dziennie nie dłużej niż przez 5 dni.
Infekcje dróg moczowych-kilka szklanek naparu z gorzknika dziennie.
Nudności i wymioty-125mg.wyciągu w razie potrzeby co 4 godziny.
Zespół przewlekłego zmęczenia-125mg.wyciągu 2x dziennie na przemian z innymi ziołami wzmacniającymi odporność.
Opryszczka wargowa i półpasiec -125mg.wyciągu z gorzknika i 200mg.wyciągu z jeżówki 4x dziennie.
Owrzodzenie ust i brodawki-nalewka z gorzknika bezpośrednio na zmiany chorobowe 3x dziennie.
Infekcja oczu-zaparzyć łyżeczkę suszonego zioła w 600ml.gorącej wody,odcedzić,słodzić ,przemywać 3x dziennie.

Sposób użycia.
Preparaty zawierające wyciąg z gorzknika kanadyjskiego winno się przyjmować podczas posiłku.W odróżnieniu od jeżówki i innych ziół pobudzających układ odpornościowy należy zacząć przyjmować natychmiast po zauważeniu objawów i odstawić po ich ustąpieniu,chyba że przyjmujemy go w celach odpornościowych na przemian z innymi ziołami.
Skutki uboczne.
Gorzknik w zalecanych dawkach i przez zalecany okres jest zupełnie bezpieczny dla zdrowia i nie powoduje żadnych skutków ubocznych.Bardzo duże dawki mogą podrażnić i wysuszyć błonę śluzową ust.
Rozmaitości.
Kupując gorzknik należy wybrać preparat zawierający standardowo 8-10% alkaloidów lub 5% hydrastyny.

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/5c/Koeh-209.jpg

Shiitake i maitake.

To nie tylko egzotycznie brzmiące nazwy produktów spożywczych,stosowanych w kuchni japońskiej.Są to grzyby lecznicze,od stuleci używane w Azji jako środki zwiększające żywotność i odporność organizmu człowieka.

Co to jest.
W tradycyjnej medycynie azjatyckiej od dawna ceni się pewne gatunki grzybów:maitake,reishi,shiitake,za ich właściwości lecznicze.Grzyby reishi są uważane w Chinach za jeden z najważniejszych i najskuteczniejszych środków wzmacniających.Po raz pierwszy opisano je w tym kraju już około 200 roku p.n.e.Choć inne dużo popularniejsze u nas grzyby znane z kuchni azjatyckiej ,takie jak mung i boczniaki,również wpływają korzystnie na Nasze zdrowie,uwaga jednak jest skupiona właśnie na wymienionych 3 gatunkach.
Grzyby te można kupić w postaci proszku[herbata],kapsułkach,tabletkach lub jako płyn,stężony wyciąg.Suszone reishi oraz świeże grzyby shiitake i maitake można kupić w Azji w dużych sklepach i w delikatesach.osoby które chcą je stosować do celów leczniczych,winny stosować kapsułki.
Właściwości.
*zwiększają odporność.
*pomagają zapobiegać nowotworom.
*wspomagają leczenie nowotworów.
*łagodzą zapalenie oskrzeli i zatok.
*leczą zespól przewlekłego zmęczenia.
*pomagają zapobiegać chorobą serca.


Główne korzyści.
Grzyby maitake są powszechnie używane w Japonii jako środek wzmacniający układ odpornościowy osób chorych na nowotwory i poddawanych chemioterapii.Badania wykazały że grzyby te zwiększają skuteczność leków stosowanych w chemioterapii,chroniąc jednocześnie zdrowe komórki przed uszkodzeniem.Grzyby lecznicze wzmacniają układ odpornościowy,dzięki czemu pomagają organizmowi walczyć z mikroorganizmami chorobotwórczymi.Badania wykazały,ze mogą pomóc nosicielom HIV i chorym na AIDS.Grzyby shiitake zawierają węglowodan zwany lentianem,który pobudza wytwarzanie limfocytów T i innych składników układu immunologicznego.Grzyby lecznicze mogą pomóc osobom z osłabioną odpornością-zespół przewlekłego zmęczenia.
Dodatkowe korzyści.
Tradycyjnie uważa się że grzyby reishi pomagają się odprężyć,więc są pomocne przy stresie i wyczerpaniu.Zawierają one również pewne składniki przeciwzapalne,które skutecznie zwalczają zapalenie oskrzeli i innych chorób dróg oddechowych.Maitake,reishi i shiitake mogą pomóc w leczeniu chorób serca,zmniejszają bowiem krzepliwość i ciśnienie krwi,oraz stężenie cholesterolu.

Stosowanie.
Dawkowanie:żeby wzmocnić odporność u chorych na nowotwory-200mg. maitake// 500mg.reishi// 400mg.shiitake 3x dziennie.Choroby serca i HIV / AIDS - 1,5g.reishi// 600mg.maitake dziennie przez cały czas trwania choroby.
Sposób użycia.
Na wymiki zażywania grzybów leczniczych trzeba czasami czekać kilka miesięcy .Najlepiej jest podzielić dzienną dawkę na 2 lub 3 części i przyjmować je podczas jedzenia lub w przerwie między posiłkami.Ponieważ grzyby te są również surowcem do przyrządzania potraw,można je w postaci suszonej dodawać do zup lub przygotować z nich napar do picia.Grzyby reishi występują w 6 różnych kolorach,do celów leczniczych najczęściej stosuje się ich czerwoną i fioletową odmianę.
Skutki uboczne.
Stosowane w odpowiednich dawkach grzyby maitake,reishi i shiitake są bezpieczne dla zdrowia. Po długotrwałym zażywaniu grzybów reishi [codziennie przez 3-6 miesięcy]może czasami wystąpić uczucie suchości w ustach,wysypka,swędzenie,zaburzenia żołądkowe,krwotok z nosa oraz krew w stolcu.Należy wtedy przestać je przyjmować.Kobiety ciężarne i karmiące winny poradzić się lekarza.

Rozmaitości.
Świerze grzyby reishi i shiitake można kupić w wielkich supermarketach,przygotowuje się je tak samo jak inne Nasze grzyby.Jeden grzyb świeży maitake może ważyć aż 45kg.
Ze sproszkowanych lub suszonych grzybów leczniczych można przyrządzić smaczny napar lub dodać je do zupy.Suszone grzyby należy gotować na bardzo małym ogniu przez 40 do 60 minut,by uzyskać ich aromat i właściwości lecznicze.

http://photos02.istore.pl/11639/photos/big/483093.jpg

Jeżówka.
Pochodząca z Ameryki Północnej jeżówka była od dawna używana przez szamanów,znachorów i pierwsze pokolenia amerykańskich lekarzy.Po odkryciu antybiotyków przestała być stosowana,ale dziś znów staje się modnym,bezpiecznym środkiem zwiększającym odporność.

Właściwości.
*zmniejsza podatność organizmu na grypę i przeziębienie.
*skraca czas trwania dolegliwości i infekcji
*pomaga zwalczać pleśniawki oraz nawrotowe infekcje dróg oddechowych,ucha środkowego i układu moczowego.
*przyspiesza gojenie się ran i stanów zapalnych skory.

Co to jest .
Jeżówka purpurowa jest rośliną o purpurowych kwiatach koszyczkowych,porastającą prerie środkowych rejonów Ameryki Płn.Indianie zamieszkujące te tereny od dawna stosowali jeżówkę do leczenia ran oraz jako odtrutkę w wypadku ukąszenia jadowitych węży,stała się też popularnym lekiem europejskich osadników na wszelakie infekcje.W sprzedaży jest kilka preparatów które są przetworami różnych części roślin [kwiatostan,łodygi,korzenie].W ostatnich latach stała się jednym z najczęściej stosowanych ziół na świecie.

Działanie.
Jeżówka jest naturalnym środkiem przeciwbakteryjnym i przeciwwirusowym.Pomaga organizmowi walczyć z grzybami i innymi drobnoustrojami chorobotwórczymi.Stymuluje działanie różnych komórek układu odpornościowego,które są główną bronią organizmu w w alce z infekcjami.Jeżówka pobudza te komórki do wytwarzania naturalnej substancji przeciwwirusowej zwanej - interferonem.Działanie to jest krótkotrwałe więc należy przyjmować jeżówkę dosyć często,przy poważnych infekcjach nawet co 2 godziny.

Działanie zapobiegawcze.
Jeżówka pomaga zwalczać 2 najczęstsze infekcje wirusowe -przeziębienie i grypę.Najlepiej działa wtedy,kiedy zastosuje się ją przy pierwszych objawach choroby.Badania potwierdzają że jeżówka jest skuteczna również wtedy gdy przeziębienie i grypa już się rozwiną i towarzyszą im ból,katar oraz gorączka.Łagodzi wtedy przykre objawy i skraca czas trwania choroby.
Dodatkowe korzyści.
Jeżówka może być skuteczna w nawracających chorobach:owrzodzenia jamy ustnej,infekcjach dróg moczowych i ucha środkowego.Stosuje się podczas zakażeń gronkowcami i paciorkowcami,opryszczki[w tym opryszczki wargowej,narządów płciowych i półpaśca],zapalenia oskrzeli i zatok.Choroby autoimmunizacyjne,które leczy się jeżówką,to między innymi,stwardnienie rozsiane i reumatoidalne zapalenie stawów.Bada się też jej skuteczność w leczeniu zespołu przewlekłego zmęczenia i AIDS.Przypuszcza się że także że może działać na niektóre rodzaje nowotworów ,zwłaszcza u pacjentów,których odporność znacznie się zmniejszyła w wyniku chemioterapii lub naświetleń.Jeżówkę można też stosować zewnętrznie,jej sok przyspiesza gojenie się ran,ropni,czyraków,wyprysków,oparzeń,owrzodzeń ust i opryszczki wargowej oraz odleżyn.
Nalewka z jeżówki rozcieńczona w wodzie służy do płukania gardła a zapaleniu gardła i migdałków.

Stosowanie.
DAWKOWANIE:ponieważ jeżówka jest dostępna w wielu postaciach należy sprawdzić dawkowanie na opakowaniu lub ulotce.W skład większości tabletek wchodzi najczęściej sproszkowany korzeń rośliny,a nie wyciąg z niej.
PRZEZIĘBIENIE I GRYPA:potrzebna jest duża dawka do 200mg.5x dziennie.
INNE INFEKCJE:zalecana dawka to 200mg.3-4x dziennie.
ZWIĘKSZENIE ODPORNOŚCI:jeżówka działa najkorzystniej,kiedy przyjmuje się ją przez 3 tygodnie,a potem zastępuje innymi środkami wspomagającymi układ odpornościowy np:gorzknikiem kanadyjskim,tragankiem,pau d'arco i leczniczymi grzybkami.
Sposób użycia.
Czasami zaleca się by przyjmować jeżówkę nie dłużej niż przez 8 tygodni,a potem zrobić tygodniową przerwę.Mimo to zielarze stosują to zioło bez przerwy w przypadku chorób autoimmunizacyjnych.Nie ma znaczenia czy lek przyjmuje się przed czy po posiłku lub między posiłkami.

Skutki uboczne.
Nie są znane objawy uboczne przyjmowania jeżówki w zalecanych dawkach.Nie odnotowano też szkodliwych działań u kobiet w ciąży i matek karmiących.Osoby uczulone na kwiaty z rodziny złożonych mogą reagować na nią alergicznie.Jeśli się pojawi wysypka lub kłopoty z oddychaniem należy natychmiast zwrócić się do lekarza.
Rozmaitości.
Jeżówka jest sprzedawana w wielu postaciach,specjaliści zalecają wyciągi wodne albo świeżo wyciśnięty sok [zawierający 2,4%beta-I,2-fruktofuranozydów] lub nalewkę [w stosunku 5:1].Tym którzy nie lubią gorzkawego smaku płynnych postaci jeżówki zaleca się tabletki lub kapsułki.Powinny one zawierać co najmniej 3,5% echinakozydow.
Niektóre dostępne na rynku preparaty zawierają oprócz jeżówki inne wspomagające odporność zioło gorzknik kanadyjski.Tak mieszanka bywa kosztowna.Na wiele schorzeń działa skutecznie sama jeżówka.

Wyciągi z jeżówki zawierają substancję powodującą mrowienie języka i warg.Jeśli odczuje się takie działanie,jest to niechybny znak że kupiony przez nas preparat z jeżówki jest wysokiej jakości.

Bylica piołun


Występowanie

W rozproszeniu w pobliżu chat, na rumowiskach, pastwiskach, przy drogach i płotach.

Wygląd zewnętrzny

Jest byliną, a nawet półkrzewem wyrastającym od 54-100 cm wysokości. Liście są jedwabiste, omszone z góry, szarozielone, od spodu białawe, cała roślina jest prawie szara. Kwiaty drobne w postaci kulistych, małych koszyczków, przeważnie z małymi przylistkami, zebrane w rzadkie grona, jasnożółte, na cienkich łodyżkach, tworzą w całości wiechę kwiatów.

Surowiec

Ziele całej rośliny, które ma bardzo silnie korzenny zapach i bardzo gorzki smak.

Główne związki, ich właściwości i zastosowanie

Surowiec zawiera chemicznie bardzo złożony olejek lotny z zawartością trującego tujonu oraz gorycze, garbniki i wiele innych substancji działających sumarycznie, żółciopędnie. Wzmagają apetyt, pobudzają trawienie i szybko usuwają dolegliwości żołądkowe.

Piołun w postaci naparu lub też jako-nalewkę stosuje się przy niestrawności, bezkwasowości żołądka, schorzeniach wątroby i zaparciach, zwłaszcza u ludzi starszych. Napar piołunu: 1/4 łyżeczki od herbaty, względnie szczyptę (w palcach) suszu lub świeżego piołunu zalać 1/2, szklanki wrzątku. Po ostudzeniu przecedzić i. pić łykami kilka razy w ciągu dnia albo też 1/4 szklanki rano a czczo i tyleż wieczorem przed spaniem. Przy tych dolegliwościach; a także dla poprawienia przemiany materii, po spożyciu ciężko strawnych pokarmów, a także przy reumatyzmie, dnie, początkach cukrzycy i z tym związanego złego samopoczucia praktyczna w użyciu i skuteczna jest nalewka z piołunu. Zażywamy ją kilka razy dziennie po 20 do 30 kropelek na łyżeczce ź cukrem lub z wodą. Sporządzamy ją wrzucając do butelki ze spirytusem kilka maleńkich gałązek świeżego ziela lub też łyżeczkę stołową suszonego piołunu. Butelkę korkujemy. Nalewkę taką używamy z umiarem, w ograniczonym stężeniu i czasie.

Słaby napar z piołunu stosuje się również do lewatywy przeciw glistom i owsikom u dzieci, zaś mocniejszy odwar zewnętrznie do wcierania i okładów przeciw świerzbowcowi.

Gorczyca jasna.

Występowanie.
W całym kraju są odpowiednie warunki do uprawy,najlepiej udaje się uprawa na bogatych wapń glebach gliniastych.

Surowiec.
Surowcem są nasiona gorczycy.

Skład chemiczny.
Związki śluzowe-25%,olej tłusty-20-35%,związki białkowe,cholina,skrobia,substancje mineralne.
Nasiona czarnej gorczycy zawierają 3-7% glikozydu synigryny,alkaloid sinapinę,śluz-20%,olej tłusty-40%.

Zastosowanie.
Nasiona gorczycy białej są zalecane jako środek śluzowy lek powlekający i przeciwzapalny-nieżyt żołądka,jelit,niestrawność ,wzdęcia,zaparcia,brak apetytu
Nasiona gorczycy czarnej ze względu na działanie drażniące ,rzadko stosuje się zewnętrznie,częściej jest stosowana w postaci okładów ze zmielonych nasion,jako środek drażniący w bólach stawów,ścięgien,,zapaleniu płuc,lumbago.Można stosować 2-procentowy roztwór olejku gorczycowego w spirytusie-spirytus gorczycowy.
Gorczyca znalazła zastosowanie w kuchni,całe owoce dodaje się do przetworów.

Głóg dwuszyjkowy.

Występowanie.
Rosną przy drogach,brzegach lasów,nadaje się na żywopłoty.

Surowiec.
Surowcem są kwiaty oraz owoce głogu.

Skład chemiczny.
Kwiaty i liście zawierają związki flawonoidowe-kwercetynę,hyperozd,rutozyt,Wit.C,grupa-B,pektyny.
Owoce poza wyżej wymienionymi duże ilości prowitaminy A.

Zastosowanie.
Głóg wpływa bezpośrednio na pracę serca i tętnic.Rozszerz naczynia krwionośne,ułatwia dostarczanie do serca substancji odżywczych wspomaga jego skurcze.Te łagodne bardzo istotne właściwości zawdzięcza flawonoidom.Ponadto hamuje działanie konwertazy antagonisty-enzymu który powoduje zwężenie naczyń.Przewlekłe zwężenie naczyń prowadzi do nadciśnienia,dlatego głóg zaleca sie osobom chorym na chorobę wieńcową.
Blokuje też enzymy osłabiające mięsień sercowy i w ten sposób wspomaga jego pracę.Dlatego jest to odpowiedni lek dla osób cierpiących na choroby serca.Głóg ma też właściwości przeciwutleniające,czyli chroni przed miażdżycą.
Dodatkową korzyścią stosowana głogu to właściwości uspokajające i pomaga zasnąć osoba ciepiącym na bezsenność.Badania wykazały że głóg ma właściwości chroniące kolagen-czyli białko tworzące tkankę łączną,która ulega zniszczeniu np.w czasie zapalenia stawów.
Wchodzi w skład Sclerosanu.

Dziurawiec lekarski

Występowanie

Zarośla, widne lasy, suche łąki, pastwiska, wzgórza, przydroża, polany górskie.

Wygląd zewnętrzny


Ziele wieloletnie. Półkrzew wyrastający do 70 cm wysokości o dość silnych, ale cienkich łodygach, wyrastających z korzenia po kilka, dołem nieco zdrewniałych. Liście liczne owalne, od 1 do 3 cm długie, siedzące i ułożone na pędach naprzemianlegle. Kwiaty żółte, pięciopłatkowe, zebrane na szczytach pędów w niby-baldachy. Liść dziurawca - oglądany pod światło - sprawia wrażenie podziurawionego szpilką. W rzeczywistości te niby maleńkie otworki to zbiorniczki olejku lotnego - stąd nazwa tego ziela. Łatwo też można poznać dziurawiec rozcierając kwiat z kielichem na grzbiecie ręki - pozostanie po nim czerwonofiołkowy ślad. Inne rośliny całkiem podobne do dziurawca nie wykazują tej właściwości.

Surowiec

Ziele i świeże kwiaty; zazwyczaj ścinamy szczyty kwitnących pędów, pozostawiając około l/3
części rośliny nad ziemią, aby jej zbyt nie osłabić i ułatwić nowy przyrost. Przekwitniętych już roślin nie należy zbierać. Zebrane ziele suszymy w przewiewnym i cienistym miejscu rozłożone cienką warstwą albo też związane w małe pęczki i zawieszone na sznurku w temperaturze nie przekraczającej 35° C. Ziele ma słaby zapach i gorzkawy smak.

Główne związki, ich właściwości i zastosowanie

Ziele dziurawca zawiera olejek eteryczny, liczne garbniki, związki żywiczne i flawonoidowe, a także glikozyd i hiperacynę barwiącą napar na czerwono i uczulającą organizm na promienie nadfioletowe. Dlatego lecząc się dziurawcem unikajmy promieni słonecznych, zwłaszcza w lecie, aby nie ulec poparzeniom i porażeniu słonecznemu.

Na szczególną uwagę zasługuje zawarta w dziurawcu hiperacyna w przypadku, gdy chodzi o jej udział w roli katalizatora niektórych redukcji wewnątrzkomórkowych, w szczególności zaś w biochemicznych procesach wewnątrz komórek i narządów atakowanych przez nowotwory.

Dziurawiec należy od dawien dawna do jednego z najpopularniejszych i najczęściej używanych ziół. Działanie jego jest wszechstronne, a zawarte w nim składniki działają przeciwzapalnie, przeciwskurczowo, bakteriobójczo, żółciopędnie i w ogóle korzystnie na cały układ trawienny i system nerwowy. Przede wszystkim zaś surowca tego używa się przy niedomogach wątroby w schorzeniach woreczka żółciowego, kamicy, a także w stanach zapalnych dróg żółciowych, przy zgadze, wzdęciach, wiatrach, biegunce, przy złej przemianie materii, braku apetytu, nieżytach żołądka i jelit, jego niedokwaśności i nerwicach.

Napar: zalać 2 łyżki dziurawca 1,5 szklanki wrzątku, (nie gotować) zostawić pod przykryciem na 30 minut, następnie przecedzić i pić 2-3 razy dziennie po pół szklanki 20 minut przed jedzeniem.

Ponieważ hiperacyna trudno rozpuszcza się w wodzie, gwoli skuteczniejszego działania tego surowca stosujemy tzw. macerację, zalewając ziele wrzątkiem np. wieczorem na 8-12 godzin. Rano macerat przecedzamy, podgrzewamy przed użyciem i pijemy 2 do 3 razy dziennie po pół szklanki przed jedzeniem. Dziurawca używa się także w postaci nalewki - wyciągu na spirytusie albo też na oliwie. Nalewkę na spirytusie sporządzamy, wsypując rozdrobniony dziurawiec do butelki ze spirytusem - (3/4 zawartości butelki) i odstawiając na 14 dni wstrząsając codziennie butelką. Po tym okresie zlewamy wyciąg (już czerwony), a ziele w butelce ponownie zalewamy alkoholem, ale już tylko zwykłą wódką (40%) na dalsze 14 dni. Zlewamy i łączymy obie nalewki razem zażywając 2-3 razy dziennie po l/3 kieliszka z wodą przy różnych dolegliwościach wewnętrznych.

Nalewkę - wyciąg na oliwie z oliwek sporządzamy zalewając drobno pocięte ziele dziurawca oliwą na okres kilku tygodni. Potem zlewamy czerwony płyn do ciemnej butelki i odstawiamy w chłodne i ciemne miejsce. Wyciąg ten stosuje się jako środek wybitnie dezynfekujący:

a) zewnętrznie na okłady (tampony nasycone tym wyciągiem) przy wrzodach, odmrożeniach, opuchliznach i bólach reumatycznych, a także do nacierania chorych części ciała (rozcieńczony olejem terpentynowym);

b) wewnętrznie 6-8 kropli na cukrze przy kurczach i bólach żołądka i innych.

Dziurawiec działa - pośrednio - uspokajająco i wzmacniająco na system nerwowy, zarówno na układ wegetatywny, jak i na centralny i obwodowy oraz przeciwdziała różnym przejawom schorzeń tego systemu jak: bezsenność, nadwrażliwość, brak skupienia uwagi, zastoje w obwodowym krążeniu krwi.

Gotu Kola.

Występowanie.
Ta kwitnąca na czerwono roślina porasta gorące bagna w Indiach na Sri Lance i Madagaskarze,a także w środkowej i południowej Afryce.

Zastosowanie.
Gotu kola wywiera wpływ na tkankę łączna:zapewnia jej właściwy rozwój i przeciwdziała twardnieniu,dzięki temu zioło może być stosowane do leczenia wielu chorób skóry.Można go używać w leczeniu oparzeń,bliznowców i wszelkich ran,w tym również pooperacyjnych i owrzodzeń skóry.Gotu kola wzmacnia też komórki ścian naczyń krwionośnych,co sprawia że może służyć do leczenia żylaków.
Dodatkowe korzyści to wspomaganie pamięci,poprawa zdolności przyswajania informacji,może częściowo odwrócić proces utraty pamięci u chorych na chorobę Alzheimera

Gryka zwyczajna.

Występowanie.
Gryka pochodzi z Azji środkowej,do Europy została sprowadzona w czasie najazdów Mongołów.W Polsce jest uprawiana we wschodniej części kraju.Jest roślina miododajną.

Surowiec.
Surowcem jest ziele gryki,kwiaty.

Skład chemiczny.
Ziele gryki zawiera znaczne ilości flawonoidów,zwłaszcza rutyny,ponadto kwasy organiczne,sole mineralne.Kasza gryczana zawiera 8-20% białka-znaczne ilości lizyny i tryptofanu ,do 80% skrobi,około 3% tłuszczu,związki fosforu-nerwy,żelaza,wapnia,kwas cytrynowy,a także Wit.B1,B2.

Zastosowanie.
Zawarta w zielu rutyna to Wit.P która działa na naczynia krwionośne Zwiększając ich mechaniczną odporność i zmniejszając przepuszczalność.Wspomaga działanie Wit.C,wpływa na przemianę wapniową,poprawia krążenie.Wskazaniem do jej stosowania są stany przepuszczalności i łamliwości naczyń krwionośnych,ostry nieżyt śluzowy nosa,zapalenie opłucnej,otrzewnej,wsierdzia,nerek,reumatyzm,jaskra.Wywiera korzystny wpływ na organizm przy nadciśnieniu,miażdżycy naczyń,uczuleniach,krwinkomoczu.Wchodzi w skład preparatów Betasol i Betargen stosowane jako leki leczące łuszczyce.Dodatkowo z ziela gryki produkuje się wyciąg Rutisol.

Hyzop lekarski.

Występowanie.
Ojczyzną Hyzopu są rejony Morza Śródziemnomorskiego.W Polsce można go spotkać jako roślinę zdziczałą na skałkach i wzgórzach wapniowych.

Surowiec.
Surowcem jest ziele hyzopu,liście i kwiatostany.

Skład chemiczny.
Kwitnące ziele zawiera 0,6-1% a same liście i kwiatostany 0,8-2% olejku lotnego,a ponadto flawonoidy-diosminę i hesperydynę,a takze hyzopinę,kwasy trójterpenowe-urosolowy i olaa nolowy,substancje gorzkie,żywice,barwniki.

Zastosowanie
Hyzop stosował słynny medyk Hipokrates.Obecnie ziele hyzopu stosuje się w chorobach przewodu pokarmowego przebiegających z nadmierną fermentacją jelitową-wzdęcia,odbijanie,kolka,nieregularne wypróżnienia,brakiem apetytu.
Ponadto jako środek wykrztuśny w chorobach górnych dróg oddechowych-zapalenie gardła,oskrzeli.Zwykle jest stosowany z innymi lekami ziołowymi.
Wyciąg z ziela hyzopu jest składnikiem kropli przeciwkaszlowych Pectosol.
W wielu krajach zwłaszcza we Francji hyzop jest ceniona przyprawą do zup,pasztetów,serów,mięsa,sosów,sałatek,majonezu.Używany jest także do produkcji wódek.

Jałowiec pospolity.

Występowanie.
Występuje w całej Europie,Azji Środkowej,Ameryce Północnej.W Polsce dość powszechnie z wyjątkiem południowo-wschodniej części.

Surowiec.
Surowcem zielarskim jest owoc jałowca.Owoce zbiera się późną jesienią lub zimą po przymrozkach.

Skład chemiczny.
Najważniejszym składnikiem jest olejek do 25% złożony z pinenu,kamfenu i kadinemu.

Zastosowanie.
obecnie w lecznictwie zalecany jest jako lek moczopedny w schorzeniach powodujących zatrzymanie w organizmie sodu i wody-w obrzękach wywołanych niedomogą nerek lub niewydolnością krążenia.
Stosuje się również jako lek żółciopędny z innymi mieszankami.
Zewnętrznie zalecany jest w postaci mazideł lub jako dodatek do kąpieli w bólach gośćcowych,nerwobólach,zapaleniu korzonków nerwowych.
Znajduje też zastosowanie w medycynie weterynaryjnej.
Większe dawki owoców jałowca mogą spowodować uszkodzenie nerek,krwiomocz i białkomocz.

Jacaranda.

Występowanie.
Jest to rodzima roślina tropikalna obszarów tropikalnych Ameryki Południowej.Uprawiana bywa również jako roślina ozdobna w wielu miejscach na świecie.

Surowiec leczniczy.
Liście i kora pnia.

Skład chemiczny.
Na dzień dzisiejszy ustalono w roślinie obecność kwasu jakarandowego,jakaranonu,kwasu jakumarynowego oraz kwasu ursolowego.

Zastosowanie.
odwar z kory używa się do przemywania wrzodów w celu przyspieszenia gojenia,stosuje się w artretyzmie,żylakach,w przewlekłych i opornych na leczenie ranach oraz w ospie wietrznej.
Syrop z liści podawany do picia,a odwar z liści lub kory stosowany w postaci ciepłych kąpieli używane są za remedium na kiłę i przewlekłą rzeżączkę,oraz inne choroby weneryczne,skórne i reumatyczne.
W śród chorób w których przetwory z jacarandy mogą przynieś ulgę wymienia się :powiększone węzły pachwinowe,owrzodzenie jamy ustnej,łuszczycę,liszajec,mnogie ropnie,ropowice,hemoroidy,żylaki,egzemy,a także choroby wątroby,neuralgie i bóle kości.Proszkiem z wysuszonych liści posypuje się owrzodzenia na skórze w celu zdezynfekowania.
Odwar z liści lub kory podaje się doustnie wspomaga leczenie wrzodów żołądka.
Wykazano że z względu na zawartość jakaranonu,wyciągi z surowca wykazują zdolność hamowania białaczki limfatycznej.